I know you were angel trouble 2 Chapter 08

"กลับเลยมั้ย หรืออยากจะไปที่ไหนก่อน"ผจกส่วนตัวนักร้องดังถามเมื่อเสร็จสิ้นภารกิจของวันนี้

"กลับเลย เพลียอยากพักจะแย่แล้ว"เทเลอร์บอกเข้าด้วยน้ำเสียงงัวเงียแล้วเดินโซเวออกจากห้องพักของทางสนานีแต่ที่น่าแปลกคือผู้คนกลับวิ่งพล่าน ตั้งแต่การ์ดของสถานีไปจนถึงทีมงาน

"เกิดอะไรขึ้น"เทเลอร์มุนคิ้ว มองหน้าผู้จัดการของเธอเลิ่กลัก

"นั่นสิ ทำไมวุ่นวายกันจัง" เขารีบเดินไปถามทีมงานที่อยู่ใกล้สุด สอบถามอยู่ไม่นานเขาก็เดินกลับมาหาเธอ

"มีเรื่องอะไร"นักร้องคนดังรีบถาม

"เห็นบอกว่าหาใครไม่เจออะไรเนี่ยแหละ "เขาบอกปัดๆแล้วพยักหน้าให้บอดี้การ์ดร่างยักษ์ของเทเลอร์เปิดทางพานักร้องคนดังออกจากสถานี

"หาไม่เจอ?"เทเลอร์มุนหน้าตา แต่เธอก้ไม่อยากจะถามอะไรให้มากกว่าเพราะไม่ใช่เรื่องของตัวเองและเธอก้เหนื่อยล้าเต็มที

"อือ ไม่ใช่เรื่องของเราหรอก กลับเถอะ"ผจกของเธอพยักหน้า

"พรุ่งนี้ตอนเช้าหล่อนมีสัมภาษณ์ที่สถานีวิทยุ 3ที่นะ ตอนบ่ายรายการทีวีอีก 2"เขาบอกเธอถึงตารางงานของวันรุ่งขึ้นเทเลอร์

แต่ได้พ่นลมหายใจออกมาด้วยความเบื่อหน่าย เธอรีบคว้าโทรศัพท์มือถือขึ้นมาโทรหาถึงคนไกลทันที

"เป็นไง ทำงานสนุกมั้ย"เสียงใสๆของนางแบบคนดังทำให้คนที่กำลังเบื่อได้ทีรู้สึกดีขึ้นมาบ้าง แต่ก็ไม่เสียทีเดียวเพราะคนข้างๆยังคงสารธยายถึงงานที่เธอจะต้องทำ

"น่าเบื่อจะตาย พูดอะไรกันก็ไม่รู้ฟังไม่รู้เรื่อง อยากกลับไปหาคุณเร็วๆจัง"เทเลอร์อ้อนคนปลายสายให้ได้อมยิ้มเล็กๆ

"งั้นก็ตั้งใจทำงาน จะได้กลับมาหาชั้นไวไวไง"แคนดิซให้กำลังใจคนปลายสายที่น้ำเสียงเริ่มงอแงมากขึ้น

"คุณไม่มีวันว่างเลยเหรอ มาหาชั้นได้มั้ย"เทเลอร์อ้อน เธอรู้ดีว่าช่วงนี้แคนดิซก็งานยุ่งจนแทบจะกระดิกตัวไปไหนไม่ได้เช่นเดียวกับเธอ แต่เธอแค่อยากจะอ้อนคนรักดู

"ถ้าชั้นไปได้จริงๆ คุณจะมีสมาธิทำงานเหรอ"แคนดิซยิ้มขำกับน้ำเสียงของเทเลอร์

"นั่นสินะ ถ้าคุณมาจริงๆ ชั้นไม่มีสมาธิทำงานแน่เลย"เทเลอร์ยิ้มบ้าง

"เห็นมั้ยล่ะ งั้นคุณก็ตั้งใจทำงานไปนะ เวลาผ่านไปเร็วจะตาย อดทนหน่อยนะ"แคนดิซปลอบคนรัก

"อือ..คิดถึงคุณที่สุดเลย"เทเลอร์หยอดคำหวานให้คนปลายสายได้ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อีกครั้งก่อนที่เธอจะวางสายไปเพราะเดินทางมาถึงยังโรงแรมที่พักแล้ว

"หาเจอมั้ย"หลังจากนักร้องคนดังกลับไปแล้วแต่ที่สถานีก็ยังวุ่นวายไม่เลิก

"ตายๆแน่ๆ ท่านประธานเอาตายแน่ๆ คุณหนูนะคุณหนู"หนึ่งในทีมงานโวยวายเสียงดังพร้อมทั้งสั่งให้คนอื่นๆเริ่มตามหาอีกครั้ง


"รีบอาบน้ำพักผ่อนซะนะ พรุ่งนี้ต้องเดินทางแต่เช้า"หลังจากตระเตรียมข้างของให้เทเลอร์เรียบร้อยแล้วผจกของเทเลอร์ก็ขอตัวไปพักผ่อนบ้าง

"อือ...ปลุกด้วยแล้วกัน"เทเลอร์เอ่ยเนื่อยๆแล้วล้มตัวลงบนเตียงกว้างและหลับไปแทบจะทันที

"หลับแล้วเหรอ...นี่ๆ"เสียงเล็กๆที่ดังขึ้นข้างร่างของนักร้องดังที่หลับไม่รู้เรื่องไปแล้ว และดูท่าเจ้าตัวออกจะขี้เซาอยู่ไม่น้อย

แม้แต่ตอนนี้ เมื่อมีคนแปลกหน้ามานั่งอยู่ข้างๆพร้อมใช้นิ้วจิ้มที่แก้มของเจ้าตัว เทเลอร์ก็เพียงแค่พึมพำและพยายามจะปัดสิ่งที่รบกวนการนอนของเธอออกไปเพียงเท่านั้น

"น่าร๊ากๆๆ"เสียงเล็กๆที่พยามจะอดกลั้นไม่ทำเสียงดังไปมากกว่านี้ เจ้าตัวรีบคว้าเครื่องมือสื่อสารขึ้นมาแล้วถ่ายรูปของนักร้องดัง เก็บไว้ทันที แน่นอนรวมถึงรูปที่มีเธอด้วย และเมื่อเริ่มได้ใจมากขึ้นคนตัวเล็กก็ขยับตัวเข้าใกล้นักร้องคนดังมากขึ้น

"ขอเก็บไว้เป็นที่ระลึกซักรูปแล้วกันนะ เทเลอร์"เจ้าตัวยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ แล้วแชะภาพของตัวเองขณะหอมแก้มนักร้องคนดังไว้

"พรุ่งนี้เจอกันนะ"เจ้าตัวหัวเราะเบาๆแล้วค่อยๆย่องออกจากห้องไป

เช้าวันรุ่งขึ้นสิ่งที่ทำให้เทเลอร์ฉงนก็คงหนีไม่พ้นรอยลิปสติกที่อยู่บนแก้มของเธอ เจ้าตัวมุ่นหน้าสงสัยว่ามันมาจากไหน

"เอ้าๆ ให้ไวๆ อาหารเช้าหล่อนชั้นวางไว้นี่นะ"ผจกตะโกนบอกเธอขณะเดินเข้ามาในห้อง

"เจ๊...."เทเลอร์ตะโกนเรียกเสียงดังพร้อมชี้รอยที่แก้มให้ผจกดู

"อะไรย่ะ...แล้วรอยนั่น"เขาเองก็แปลกใจไม่ต่างจากเธอ

"ใช่ ตื่นมาก็เจอเลย เมื่อคืนเจ๊เข้ามาทำอะไรชั้นหรือเปล่า"เทเลอร์พูดติดตลก

"ยี้..จะบ้าหรือไงหล่อนขืนทำงั้นฟ้าผ่าตาย"เขารีบส่ายหน้าพร้อมทำท่าทางขนลุก

"แล้วมันมาได้ไง"เทเลอร์สงสัยแต่ไม่กังวลเท่าไร

"จะรู้มั้ยย่ะ แต่สงสัยชั้นคงต้องให้การ์ดมาเฝ้าหน้าห้องหล่อนแล้วล่ะ ถ้ายังมีอะไรพิลึกๆแบบนี้เกิดขึ้นกับหล่อนอีก"

เทเลอร์เดินทางไปที่สถานีวิทยุตามตารางที่วางไว้ทุกอย่างผ่านไปอย่างเรียบร้อย ให้สัมภาษณโปรโมทคอนเสิตร์ที่จะจัดขึ้นในอีกไม่กี่วันข้างหน้า ถ่ายรูปแจกลายเซ็น จับมือ บลาๆไปตามเรื่องตามราว แต่สิ่งที่สะดุดตาของเธอคงจะเป็นหนึ่งในทีมงานของทางญี่ปุ่นที่จัดไว้ประสานงานกับทีมงานของเธอ

"ดูเด็กคนนั้นสิ"เทเลอร์กระซิบบอกผจกเบาๆ

"ใคร..ทำไมย่ะ"เขามองตามหญิงสาวคนหนึ่งที่ยืนอยูู่ในกลุ่มทีมงานของทางญี่ปุ่น

"ไม่รู้ว่ารู้สึกไปเองหรือเปล่านะแต่เหมือนเด็กคนนั้นจะ...มองชั้นแปลกๆ"เทเลอร์มุ่นคิ้วบอกเขา

"มองแปลกๆ? มองยังไงย่ะ หล่อนยังไม่ชินเวลาคนมองอีกเหรอ"เขาว่า

"คือ..ไม่รู้สิ ชั้นรู้สึกว่ามันแปลกๆ"เทเลอร์ยังไม่แน่ใจแต่ก็ไม่รู้จะอธิบายยังไง

"เรื่องมากจริงหล่อนนิ...ก็ไม่เห็นมีอะไร ก็น่ารักดีนิ "เขาจ้องเด็กผุ้หญิงที่เทเลอร์บอกอยู่ซักพัก แต่เขาก็ไม่เห็นความผิดปกติตามที่เทเลอร์ว่าเขาจึงไม่อยากจะสนใจอีก

เทเลอร์จ้องเด็กคนนั้นตาไม่กระพริบ เธออยากจะรู้นักว่าเด็กคนนั้นเป็นใคร และที่น่าแปลกอีกอย่างก็คือโดยส่วนใหญ่แล้วทีมงานที่ทางเธอประสานงานด้วยนั้นไม่น่าจะมีคนที่อายุน้อยขนาดนี้ เธอมองแล้วดูยังไงเด็กคนนี้อายุก็ไม่น่าจะเกิน 18ปี นั่นยิ่งทำให้เทเลอร์ยิ่งสงสัยมากขึ้น

ระหว่างเดินทางไปยังสถานีโทรทัศน์ตอนบ่าย เทเลอร์สังเกตุว่ากลับไร้เงาของเด็กคนที่เธอเห็นเมื่อเช้าคนนั้น

"เจ๊..เห็นเด็กคนเมื่อเช้ามั้ย"เทเลอร์ถามเขาขณะที่เจ้าตัวกำลังแต่งตัว

"คนไหนย่ะ"เขาถาม

"ก็คนที่ชั้นบอกให้คอยดูเมื่อเช้าไง"เทเลอร์แจง

"ไม่เห็นอะ เลิกกังวลได้แล้วมั้งทีมงานก็มีตั้งหลายคนถ้าจะเปลี่ยนคนบ้างอะไรบ้างก็ไม่เห็นแปลก หล่อนน่ะเลิกคิดมากได้แล้ว"เขาบอกอย่างค่อนข้างรำคาน

"มั้ง สงสัยจะคิดมากไป"เทเลอร์ยักไหล่ถ้าเป็นแบบที่เขาว่าก็คงจะดี แต่เธอกลับไม่รู้สึกแบบนั้น ระหว่างที่อยู่ในห้องแต่งตัว

เพียงลำพังเธอกลับรู้สึกเหมือนกำลังถูกใครบางคนจ้องมองตลอดเวลา แม้กระทั่งยามที่เธอในสัมภาษณ์รายการโทรทัศน์อยู่นั้นเธอก็ยังรู้สึกแบบนั้น เทเลอร์เริ่มเป็นกังวลมากขึ้นอีกเมื่อกลับมาถึงห้องแล้วเธอพบว่าสิ่งของส่วนตัวของเธอบางอย่างไม่ได้อยู่ในที่ๆควรอยู่

"ต้องมีอะไรแน่ๆ"เทเลอร์พยายามจะทำตัวให้เป็นปกติแต่ภายในใจของเจ้าตัวเริ่มหวาดระแวง คืนนั้นเทเลอร์พยายามจะทำตัวให้เป็นปกติ เธอกำลังนั่งคุยอยู่กับผจกถึงตารางงานในวันรุ่งขึ้น สายตาของเทเลอร์ก็สังเกตุสิ่งต่างๆในห้องพักไปด้วย

"โอเค งั้นก็แค่นี้นะ"ผจกของเธอออกจากห้องไปแล้วเหลือเพียงนักร้องคนดังอยู่เพียงลำพัง เทเลอร์เดินไปที่เตียงนอนและล้มตัวลงนอนและแสร้งทำเป็นหลับทันที เธอรออยู่หลายนาทีจนเกือบจะคิดว่าตัวเองวิตกจริตมากเกินไป แต่ยังไม่ทันคิดจบ

เสียงกึกกักๆก็ดังขึ้นเบาๆ เทเลอร์จึงยังแกล้งทำเป็นหลับต่อไป เสียงฝีเท้าที่ได้ยินค่อยๆดังใกล้เข้ามาเรื่อยๆเริ่มทำให้เธอใจเต้นแรงด้วยความตื่นเต้น เทเลอร์ยังทำใจดีสู้เสือแล้งทำเป้นนอนหลับต่อไปจนเมื่อเธอรู้สึกว่าพื้นที่ข้างเตียงนอนยวบลง พร้อมกับสัมผัสอุ่นนุ่มเบาๆที่ริมฝีปากของเธอ เจ้าตัวจึงลืมตาโพล่ง แน่นอนว่าอีกฝ่ายก็ตกใจไม่แพ้กัน

"นี่เธอ.."เทเลอร์ตกใจและก่อนที่คนเล็กแปลกหน้าจะวิ่งหนีไปไหนเจ้าตัวก็คว้าข้อมือของอีกคนไว้ได้

"ปล่อย..ปล่อยชั้นละ"เสียงเล็กๆโวยวายขึ้นพร้อมพยายามขัดขืน

"เธอเข้ามาในห้องชั้นได้ยังไงแล้วเธอเป็นใคร ทำแบบนี้เพื่ออะไร"เทเลอร์ตะโกนเสียงดัง จนผจกของเธอที่อยู่ห้องข้างๆตกใจรีบวิ่งเข้ามาในห้องเทเลอร์พร้อมการ์ดร่างยักษ์อีก 2คน

"เทเลอร์...เกิดอะไรขึ้น"เมื่อเข้ามาในห้องเขาก็เห็นเทเลอร์กำลังพยายามต่อสู้ล็อกมือของเด็กผู้หญิงคนหนึ่งไว้ แต่เด็กคนนั้นก็ไม่ยอม เจ้าตัวดิ้นสุดกำลังแต่เมื่อสู้แรงเทเลอร์ไม่ได้ เธอจึงงับเข้าที่ข้อมือของนักร้องคนดังสุดแรงและหลุดเป็นอิสระได้ในที่สุด แต่ก็หนีไปไหนไม่ทันเสียแล้ว เพราะบอดี้การ์ดร่างยักษ์ของเทเลอร์ยืนฉีกยิ้มให้เธออยู่หน้าประตูห้อง

"เธอเป็นใคร"ผจกส่วนตัวของเทเลอร์พยายามจะซักถาม ขณะที่ก็ทำแผลที่เกิดจากรอยกัดให้เทเลอร์ไปด้วย

"ชั้นไม่ได้ตั้งใจนะ"เธอพูดเสียงอ่อยๆมองหน้าเทเลอร์ที่ยังมุ่นหน้าสงสัยถึงที่มาที่ไปของเด็กคนนี้

"ตกลงแล้วเธอเป็นใคร"เทเลอร์หันมามองพร้อมถามอีกครั้ง

"ปล่อยชั้นไปนะ ชั้นแค่ชอบคุณแค่นั้นเอง ก็แฟนเพลงธรรมดา นะ นะ"เจ้าตัวมองหน้าเทเลอร์ด้วยสายตาอ้อนๆ แต่ไม่ได้มีท่าทีสำนึกเลยซักนิด

"พวกสโตกเกอร์แบบนี้ปล่อยไว้ไม่ได้หรอก"ผจกส่วนตัวของเทเลอร์โมโห

"ชั้นเคยเห็นเธอที่สถานนีวิทยุ แบบนี้เธอก็เป็นหนึ่งในทีมงานใช่มั้ย ทำแบบนี้ได้ยังไง แย่มาก"เขายิ่งหัวเสียหนัก

"แล้วเธอเป็นอะไรหรือเปล่า เด็กนั่นทำอะไรเธอบ้าง"เขาถามนักร้องคนดังด้วยความเป็นห่วง ที่เรื่องแบบนี้เกิดขึ้น ส่วนหนึ่งก็มาจากความไม่รอบคอบของเขาเองทั้งๆที่เทเลอรืก็เคยบอกอยู่ว่ามันมีอะไรแปลกๆแต่เขาก็ไม่สนใจ

"ก็แค่...แอบจูบตอนชั้นหลับน่ะ" เทเลอร์ยักไหล่มองหน้าคู่กรณี

"จูบ!!! ว่าอะไรนะ นี่เธอๆ ยัยเด็กโรคจิต"เขาหันมาตวาดใส่เด็กสาวที่เพียงแค่ยิ้มแหยๆให้
"ทำไงได้ ก็..มันอดใจไม่ไหวนี่"สิ่งที่ได้ยินทำเอาเทเลอร์หน้าแดง และทำให้ผจกของเทเลอร์ยิ่งเดือดดาดมากยิ่งขึ้น

"ชั้นจะโทรเรียกตำรวจ!!"เขาตวาดลั่น

"อยากเป็นข่าวเหรอ...เอาสิ"แต่เด็กสาวกลับไม่กลัวสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นกับตัวเอง เธอยังยิ้มน้อยๆมองเทเลอร์

"เธอ..นี่เธอ..."ผจกของนักร้องดังกำมือแน่น ก็จริงอย่างที่ว่าถ้าแจ้งความไปตำรวจมานักข่าวก็ต้องมา และเขาเองก็ต้องวุ่นวายหนักกว่าเดิมแน่ๆ

---------
ไม่ได้หายไปไหนนะคะที่ไม่ได้ลงเลย เนื่องจากซุ่มซ่าม ข้อเท้าเลยเดี้ยง นอนแหม่บกะเตียงมา 3-4 วันแล้ว เพราะต้องยกขาสูงไม่ให้เลือดมันไหลลงเท้า ตอนนี้ค่อยยังชั่ว พอจะขยับได้แล้ว ยังไงไม่เกิน 2-3วันนี้ จะกลับมาแต่งต่อให้ได้ฟินกันต่อนะคะ





ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น