I know you were angel trouble 2 Chapter 14

"เทเลอร์"ผจกผลักประตูห้องเข้ามาก็เป็นอย่างที่ตัวเองนึกไว้จริงๆ เทเลอร์ นอนหลับคู้ตัวอยู่บนเตียง ใบหน้ายังมีร่องรอยของคราบน้ำตาให้เห็นเด่นชัด "นี่คงจะร้องไห้จนหลับไปอีกแล้วสิ "เขามองเทเลอร์ด้วยความรู้สึกสงสารจึงปล่อยให้เจ้าตัวหลับพักผ่อน รุ่งเช้าเขากลับเข้ามาในห้องพร้อมถาดอาหารและหนังสือพิพม์ฉบับเช้าเหมือนเช่นทุกวัน

"เทเลอร์..."เขาพึมพำเมื่อไม่เห็นนักร้องคนดังอยู่ที่เตียง

"เทเลอร์!!"เขาเรียกเธอเสียงดังขึ้น "อะไร...เสียงดังแต่เช้าเลย"นักร้องคนดังตอบเสียงอู้อี้เดินออกมาจากห้องน้ำ ดวงตาของเจ้าตัวบวมแดงช้ำ

"ทำอะไรอยู่"เขารีบถาม

"ก็...แปรงฟัน ล้างหน้าไงก็เห็นอยู่"เทเลอร์ยักไหล่แล้วคว้าแก้วน้ำส้มคั้นขึ้นเดิม

"เธอโอเคนะ"เขาไม่แน่ใจกับท่าทางของเทเลอร์ที่แสร้งทำเหมือนร่าเริง

"อืม..ไม่เป็นไรแล้ว...ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกน่า ชั้นน่ะ...ชินแล้ว"แม้เจ้าตัวจะพูดราวกับมันเป็นเรื่องธรรมดาแต่เขาก็รู้ดีว่าเทเลอรืกำลังซ่อนความเจ็บปวดไว้ภายในใจเหมือนทุกๆครั้งที่ผิดหวังกับความรัก

"แน่ใจที่พูดเหรอ"เขานั่งลงข้างๆเจ้าตัว เทเลอร์มองหน้าเขาแล้วโผเข้ากอดเขาไว้แน่

"ทำไมชั้นต้องเจออะไรแบบนี้อยู่เรื่อยเลยนะ"เทเลอร์เสียงอู้อี้

"เทเลอร์"เขากอดตอบคนในอ้อมกอดแน่

"เรื่องบางอย่างถ้าเราไม่ได้ยินจากปากเจ้าตัวเอง..ก็อย่าด่วนตัดสินว่ามันจะเป็นอย่างที่เราเห็น..ดีกว่านะ"เขาลิ่วตาบอกนักร้องคนดังเบาๆ

"หมายความว่าไง"เทเลอร์มุนหน้า

"ไม่มีอะไรหรอกอย่าสนใจเลย จริงสิ เอ้านี่.."เขาว่าแล้วหยิบการ์ดใบเล็กที่วางอยู่บนถาดอาหารยื่นให้เทเลอร์

"นี่มัน..."เทเลอร์มองหน้าเขา

"เรื่องรักๆพักไว้ก่อนไหนๆก็ได้กลับมาพักแล้ว นะ.."เขายิ้มแล้วปล่อยให้เทเลอร์อยู่เพียงลำพัง

การ์ดที่เทเลอร์ได้รับมาจากร้านอาหารร้านโปรดของเธอที่จัดงานฉลองครบรอบ 20ปี เทเลอร์อ่านรายละเอียดพลางคิดว่าก็คงดีเหมือนกัน ไหนๆก้ได้พักทั้งที จะมัวคิดถึงแต่คนๆเดียวไปทำไม บางทีคนๆนั้นอาจจะไม่เคยนึกถึงเธอเลยก็เป็นได้

"ไปมั้ย"เขากลับเข้ามาในห้องอีกครั้งเพื่อรอคำตอบจากนักร้องคนดัง

"อือไปสิ"เทเลอร์พยักหน้า

"โอเคงั้นชั้นจะได้ไปบอกทางร้านว่าเธอไปแน่นอน" เขายิ้มกล้างแล้วรีบเดินออกจากห้องไป

"ทำไมต้องดีใจขนาดนั้น"เทเลอร์มุนคิ้ว แต่ก็ไม่อยากจะคิดอะไร เธอกำลังเขียนเนื้อร้องเพลงใหม่

"เรียบร้อยแล้วนะ..แคนดิซ"ผจกส่วนตัวของนักร้องคนดังยิ้มขณะโทรรายงานความคืบหน้าให้แคนดิซรู้

-------

ตกค่ำวันงานเทเลอร์เดินทางไปยังร้านอาหารร้านโปรดที่จัดงาน แขกเหรื่อมากมายที่เริ่มทะยอยมากันแล้ว ทั้งดารา-นักร้องและผู้มีชื่อเสียงในวงการมากมายต่างทยอยกันมาเรื่อยๆ เทเลอร์มาถึงงานพร้อมกับผู้จัดการส่วนตัว แสงแฟรชจากกล้องถ่ายรูปวูบวาบ เสียงพูดคุยทักทายจอแจดังไปทั่ว เทเลอร์ยิ้มให้ช่างภาพถ่ายรูปได้ตามต้องการ เจ้าของร้านออกมาทักทายเธอ เทเลอร์ยิ้มให้เขาและแสดงความยินดี ไม่นานนักก็มีบริกรมาเชิญเธอให้ไปที่โต๊ะของเจ้าตัว

"ไม่น่าเชื่อนะว่าคนจะเยอะขนาดนี้"เธอกระซิบบอกผจก

"แหมะหล่อน ก็ร้านเค้าออกจะดัง"เขาว่า แล้วนั่งลงข้างๆ

"ไม่รู้จะเจอใครบ้างนะ"เทเลอร์ว่าแล้วดูหมายเลขที่นั่งในการ์ดเชิญ โต๊ะที่เธอนั่งยังเหลือที่ว่างอีกหลายที่
"เดี๋ยวก็รู้เองล่ะ"เขาว่ายิ้มๆเทเลอร์มุนหน้าแปลกใจ รู้สึกว่าผจกของเธอจะทำตัวแปลกๆตั้งแต่มาถึงที่ร้าน เจ้าตัวเหมือนกำลังมองหาใครหรืออะไรซักอย่าง เทเลอร์นั่งมองคนโน้นคุยกับคนนี้ไปเรื่อยๆเธอถอนหายใจจนผจกของเธอต้องปราม

"ทำหน้าให้มันดีๆหน่อยสิย่ะ"เขาว่าเทเลอร์จึงต้องปั้นหน้ายิ้มตามที่เขาต้องการ

"อีกนานมั้ยกว่างานจะเริ่ม ชั้นชัก..."เทเลอร์พูดยังไม่ทันจบ บริกรคนเดิมก็เดินนำหน้าแขกอีกคนของโต๊ะเธอมา

"เชิญครับ"เขาหลีกทางให้คนที่เดินตามมาด้านหลังนั่งลงที่โต๊ะข้างๆเทเลอร์

"เรียบร้อยนะครับ"เขายิ้มแล้วเดินจากไป

"สวัสดี"เทเลอร์ตาโตตกใจเมื่อเห็นว่าใครเป็นคนทักเธอ แคนดิซยิ้มให้และแน่นอนว่าต้องนั่งลงข้างๆเทเลอร์ นักร้องคนดังหันขวับมองผจกของตัวเองทันที เขายิ้มแหยๆให้ก่อนจะรีบลุกแล้วทำท่าจะเดินหนีไป

"จะไปไหน"เทเลอร์รีบคว้าแขนเสื้อของเขาไว้พร้อมส่งสายตาอาฆาต "ก็ไปที่โต๊ะของชั้นสิย่ะ ชั้นไม่ได้นั่งโต๊ะนี่ย่ะ"เขาพูดจบก็สลัดตัวออกมาแล้วรีบเดินหนีไปทันที

"นี่..เดียวสิ..นี่"เทเลอร์ทำท่าจะลุกตามแต่นางแบบคนสวยที่นั่งข้างๆกลับฉุดแขนของเธอไว้ให้นั่งลงที่เดิม

"ไม่ได้เจอกันตั้งนานจะไม่ทักทายกันหน่อยเหรอ"แคนดิซยิ้มมองหน้ามุ่ยๆของอีกคนที่พยายามจะไม่สบตา
เธอ เทเลอร์เม้มริมฝีปากแน่นใบหน้าร้อนผ่าวไม่รู้ว่าเพราะอายหรือยังโกธรแคนดิซไม่หายกันแน่

"ปล่อย"เทเลอร์ดึงมือของตัวเองออกและพยายามจะลุกจากโต๊ะอีกครั้ง

"งานจะเริ่มแล้วนะ คุณจะไปไหน"แคนดิซว่า

"เรื่องของชั้น"เทเลอร์มองค้อน

"เชิญทางนี้ครับ"บริกรคนเดิมเดินมาที่โต๊ะอีกครั้งพร้อมแขกอีกคน

"สวัสดีครับ"อีแวนซ์ฉีกยิ้มทั้งทั้งสองสาวแล้วนั่งลงข้างๆแคนดิซ เทเลอร์มองเขาอึ้งๆ

"เอ่อ...หน้าผมมีอะไรติดอยู่เหรอครับ"อีแวนว์ยิ้มมองเทเลอร์ขณะที่อีกฝ่ายกำลังจ้องเขาไม่วางตา

"สนุกมากใช่มั้ยที่ทำแบบนี้"เทเลอร์กัดริมฝีปากแน่น เทเลอร์หน้าชากำมือแน่นเธอพยายามจะอดกลั้นให้ถึงที่สุด แม้จะรู้ตัวดีว่าเธอคงจะทนได้อีกไม่นาน เทเลอร์พยายามจะหนีลุกจากโต๊ะอีกครั้ง แต่เสียงพิธีกรบนเวทีก็ดังขึ้นเสียก่อน เธอจึงจำใจต้องนั่งลงที่เดิม
----

"คิดถึงชั้นมั้ย"แคนดิซโน้มตัวมากระซิบถาม เทเลอร์รีบเบนตัวออกห่าง เธอมองไปที่เก้าอี้ที่ยังว่างอยู่และทำท่าจะลุกไปนั่งที่เก้าอี้ตัวนั้น

"รอนานมั้ยคะ..ขอโทษที่มาช้า ห้องน้ำคนเยอะมากเลย"แต่ยังไม่ทันลุกก็มีคนมานั่งที่เก้าอี้ตัวที่เธอหมายตาไว้

"ไม่เป็นไรครับ"อีแวนซ์ยิ้ม แล้วจูบเบาๆที่ริมฝีปากของเธอ เทเลอร์ตกใจรีบหันไปมองหน้านางแบบคนดัง แต่แคนดิซกลับเอาแต่ยิ้มจ้องหน้าเธอ

"จริงสิ ยังไม่ได้แนะนำตัวเลย นี่แมรี่ครับ คู่หมั้นผมเอง"อีแวนซ์ยิ้มขณะแนะนำตัวให้คู่หมั้นของเขารู้จักกับเทเลอร์

"คะ..คู่หมั้น"เทเลอร์ตกใจอีกครั้ง เธอมองหน้าอีแวนว์อึ้งๆ และแน่นอนว่านั่นหมายถึงแคนดิซด้วย

"คุณว่าอะไรนะ"เทเลอร์กระพริบตาถี่ๆรีบถามย้ำชายหนุ่ม

"ผมบอกว่า แมรี่เป็นคู่หมั้นผมครับ"เขาว่า

 คู่หมั้นสาวของเขายิ้มให้นักร้องดังพร้อมจับมือทักทาย

"สวัสดีค่ะ...ได้ทักทายกันจริงๆซักทีนะคะ"แมรี่ยิ้ม เทเลอร์ถึงนึกออกว่าผู้หญิงคนนี้คือคนที่เธอเดินชนหน้าบ้านของแคนดิซนั่นเอง

"จริงสิ แคนดิซครับ..."เขาทักนางแบบคนดังแล้วเพยิดหน้าให้เธอ

"หือ...นั่นสิ เกือบลืมไปเลย"นางแบบคนสวยเปรยแล้วหยิบการ์ดสีหวานส่งให้คนข้างๆ

"อะไร"เทเลอร์มุนหน้าแต่ก็รับมา เทเลอร์รีบเปิดออกดูมันเป็นการ์ดเชิญไปงานแต่งงานของอีแวนซ์และแมรี่

"เอ่อ...ชั้น คือ...เอ่อ ขอแสดงความยินดีด้วยนะคะ"เทเลอรืยิ้มเก้อ ใจของเธอเต้นโครมคราม นี่ไม่ได้ล้อกันเล่นจริงๆใช่มั้ย เธอยังไม่รู้จะทำสีหน้าหรือปรับตัวอย่างไรดี ไม่ต้องพูดถึงคนที่นั่งอยู่ข้างๆ เธอแทบจะไม่กล้ามองหน้าแคนดิซ
 
"เวลาคุณหึงนี่....น่ารักดีนะ"แคนดิซแกล้งกระซิบยั่วอีกคนเบาๆ เทเลอร์หน้าแดงมองค้อนคนข้างๆ  แคนดิซหันมายิ้มหวานให้คนข้างๆอีก เจ้าตัวจึงทำได้แต่เพียงหลบสายตาไม่ก็มองไปทางอื่นแก้เขิน
นางแบบคนดังจึงต้องเรียกร้องความสนใจจากอีกคน เธอแอบดึงมือของเทเลอร์ไปกุมไว้ภายใต้ผ้าปูโต๊ะผืนใหญ่ที่คงไม่มีใครสังเกตเห็น เทเลอร์พยายามจะชักมือกลับแต่ขัดขืนได้อยู่ไม่นานเธอก็จำต้องยอมปล่อยให้แคนดิซทำตามต้องการ

งานฉลองผ่านพ้นไปด้วยดี หลังจบงานเทเลอร์เข้าไปเอ่ยลาเจ้าของร้านแล้วจึงของตัวกลับ เธอมองค้อนผจกส่วนตัวตาเขียวปั้ด เขาทำได้แต่เพียงยักไหล่แล้วยิ้มแหยๆให้เทเลอร์เท่านั้น

"จะกลับแล้วเหรอคะ"แคนดิซที่เดินตามออกมาถามผจกของเทเลอร์

"ค่ะ แล้วคุณล่ะกลับยังไง" เขาถามในขณะที่ตัวเองก็เหล่ตามองเทเลอร์ที่นั่งอยู่ภายในรถไปด้วย

"คงต้องแท๊กซี่มั๊ง ..."แคนดิซเอ่ยลอยๆ แต่เทเลอร์ก็ยังนั่งเงียบแถมยังแอบมองค้อนเธอด้วย

"นั่นสินะ แต่จะกลับเองคนเดียว ไปแท๊กซี่แถมดึกขนาดนี้..เปลี่ยวก็เปลี่ยว..."ผจกแกล้งพูดเสียงดังให้คนในรถได้ยิน แต่เทเลอรืก็ยังเฉยทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้

"โอ๊ย!!...นี่ก็งอนจริง น่าเบื่อที่สุด ไปค่ะแคนดิซ ขึ้นรถเลย"ผจกของเทเลอร์มองค้อนแล้วดันตัวแคนดิซขึ้นไปบนรถ

"ฝากเทเลอร์ด้วยนะคะ"เขาว่าแล้วปิดประตูรถโดยที่ตัวเองไม่ได้ขึ้นไปด้วย

"อะไรกัน..นี่!! แล้วจะไปไหน"เทเลอร์โวยวายพยายามจะท้วงแต่ก็ช้าไปแล้ว เขาโบกมือให้ทั้งสองคนขณะที่รถกำลังค่อยๆเคลื่อนตัวออกไป

"รบกวนช่วยไปส่งที่ XXX XXXXXXด้วยนะคะ"แคนดิซบอกคนขับรถ

"ห๊ะ..อะไร อย่ามามั่วนะนี่ๆ กลับโรงแรม"เทเลอร์เสียงแข็ง

"เอ่อ..ขอโทษนะครับคือ...."โซเฟอร์ดูลำบากใจเขามองเทเลอร์ผ่านกระจกหลัง

"จริงๆแล้ว...รถนี่ชั้นเป็นคนเรียกมานะ..ไม่ใช่คุณ"แคนดิซเฉลย

"อะไร"เทเลอร์เสียงดัง

"ก็จริงๆแล้วรถคันนี้น่ะ ชั้นเป็นคนจองมาไม่ใช่ผู้จัดการของคุณ ดังนั้น...คุณเป็นแค่คนที่อาศัยติดรถชั้นให้ไปส่ง ไม่ใช่..ชั้น"แคนดิซหลิ่วตาให้คนข้างๆ

"รวมหัวกันแกล้งชั้นใช่มั้ย"เทเลอร์ฟึดฟัด

"ก็คงงั้นมั้ง"แคนดิซยิ้มแล้วดึงมืออีกคนมาจับไว้

"ปล่อย"เทเลอร์มองค้อน

"ไม่"แคนดิซยิ้มแล้วฝืนจับมืออีกคนไว้ตลอดทาง

 [img]http://upic.me/i/gc/tumblr_nak73hxcoh1qcpoono1_250.gif[/img]

ตอนหน้าจบแล้วนะ ขอดูเรตติ้งก่อนนะจ้ะ ไม่รู้เบื่อกันหรือยัง อาจจะจบแค่นี้แหละ ดองเรื่องอื่นนานเกินไปแว้ว





ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น