นักร้องคนดังกำลังนั่งหมดแรง หอบหายใจเหนื่อยๆอยู่ในห้องแต่งตัว การแสดงคอนเสิตร์จบลงอีกครั้ง เธอเหนื่อยเสียจนอยากจะหลับไปตรงนี้ ติดก็ตรงที่หลังจากนี้เธอยังต้องมีงานเลี้ยงส่วนตัวกับเหล่าบรรดาแฟนๆแบบเฉพาะกิจอีก จึงเลี่ยงไม่ได้ที่ยังต้องฝืนร่างกายของตัวเองที่ทั้งล้าทั้งเหนื่อย ผจกส่วนตัวของเทเลอร์เดินเข้ามาภายในห้องพร้อมช่อดอกไม้หอบใหญ่ จากปอนด์เซอรืและแฟนคลับ เขานั่งลงตรงข้ามกับเธอ เทเลอร์ปรายตาขึ้นมองเขา ราวกับจะถามว่าเมื่อไรกันนะที่เธอจะได้หยุดพักเสียที
"ทนหน่อยนะ อีกไม่กี่ประเทศก็จบแล้ว"เขาให้กำลังใจเธอพร้อมยื่นขวดน้ำประจำตัวของนักร้องดังส่งให้
"เอ่อจริงสิ..."เขาทำท่าเหมือนนึกอะไรออกแล้วหยิบ มือถือของนักร้องคนดังส่งให้ดูข้อความให้โปรแกรมแชทออนไลน์
เทเลอร์เลิกคิ้วแล้วรับมาอ่าน งงๆ
"ขอให้สนุกนะ ...แคนดิซ" เทเลอร์แปลกใจและแน่นอนว่าเธอเผลอยิ้มออกมา
"ไปสนิทกันตั้งแต่เมื่อไรย่ะ แหมๆ"ผจกหันมาค้อนเธอพร้อมวางชุดที่เทเลอร์จะเปลี่ยนไว้ให้แล้วเดินออกไป
นักร้องดังอ่านทวนข้อความนั้นอีกครั้ง พร้อมรอยยิ้มน้อยๆ เธอลังเลที่จะพิมพ์ตอบ หรือเพราะไม่รู้ว่าจะพิมพ์ ตอบกลับไปว่าอย่างไร ข้อความสั้นๆ ว่าthanks ของนักร้องดังกลับกินเวลาอยู่หลายนาที กว่าจะกดส่งได้สำเร็จ
และหลังจากส่งไปแล้ว เจ้าตัวก็นั่งจ้องหน้าจอไม่กระซิบรอว่าฝ่ายตรงข้ามจะส่งของความกลับมาหาเธอเมื่อไร เมื่อรออยู่หลายนาทียังไม่เห็นมีวี่แวว เทเลอร์ก็วางมือถือลง รู้สึกผิดหวังเล็กๆ แต่ก็พยายามจะคิดว่า แคนดิซอาจจะไม่ว่าง หรืออาจจะกำลังอยู่กับแฟนหนุ่มก็เป็นได้ เธอถอนหายใจ แล้วคว้าชุดที่ผจกเลือกไว้ให้เดินเข้าห้องน้ำไป พร้อมกับแสงสว่างวาบที่จอมือถือที่เจ้าตัวไม่เห็น
"หมดสภาพเลยนะ" เกือบๆตีสองนักร้องคนดังถึงเดินทางมาถึงโรงแรมที่พักพร้อมสต๊าฟและ ผจกส่วนตัว แน่นอนว่าแม้จะดึกตื่นแค่ไหนแต่บรรดาแฟนคลับของเจ้าตัวก็ยังมายืนรอ ออกันอยู่หน้าโรงแรมที่พัก เจ้าตัวจึงต้องแจกลายเซ้นต์ ถ่ายรูปอยู่อีกพักใหญ่ๆ
"ต๊ายๆๆ...ไปล้างเมคอัพก่อน" ผจกของเธอเสียงดังเมื่อเห็นเทเลอร์ ล้มลงที่เตียงทันทีที่ถึงห้อง
"ไม่ไหวแล้ว.."เทเลอร์บอกเขาเสียงอ่อย
"ลุกๆ ไม่ได้ เดี๋ยวฝ้าขึ้น สิวขึ้น คนที่เดือดร้อนน่ะมันช้านนะย่ะ"เขาตวาดแล้วดึงแขนนักร้องคนดังให้ลุกขึ้นนั่ง
"หวืด...หวืด"มือถือของเจ้าตัวกำลังสั่นอย่างเอาเป็นเอาตายอยู่ที่โต๊ะกลางห้อง
"ใครกัน โทรมาดึกๆดื่นๆไม่ได้ดูเวลาเลย"ผจกของเทเลอร์บ่น เขามองหน้าจอแล้วก็ถึงกับประหลาดใจ แต่ก็ยื่นส่งให้เจ้าของ เทเลอร์รับมา ใจจริงเธอนึกอยากจะปามันทิ้ง อย่าว่าแต่กดรับสายเลย แค่จะลืมตาขึ้นมามองยังยาก
" ไม่รีบรับล่ะย่ะ รู้ไม๊นั่นใคร โทรมา "เขามองค้อนเทเลอร์ที่ยังนั่งหลับตาไม่ยอมรับสาย
"ไมเจ๊ไม่รับแทนเล่า"เทเลอร์บ่น
"ได้ๆ..ชั้นอยากคุยกับแคนดิซอยู่พอดี"เขาว่าแล้วเดินมาหาเธอ แต่แค่ได้ยินชื่อของคนที่โทรเข้ามาเพียงเท่านั้น ร่างกายที่แสนอ่อนล้า ก็รีบกระวีกระวาดรีบกดรับสายทันที
"หะ..หวัดดี"เทเลอร์กรอกเสียงตอบกลับไปด้วยความเต้นตื่นดีใจ
"เป็นยังไงบ้าง เหนื่อยมั้ย"เสียงที่ตอบมายิ่งทำให้เทเลอร์ดีใจ เธอรีบปลีกตัวเดินเข้าไปในห้องน้ำเพราะผจกส่วนตัวของเธอดูยังอยากรู้อยากเห็นอยู่
"ก็เหนื่อย แต่ตอนนี้โอเคแล้ว"เทเลอร์ตอบ
"แล้วหลังจากนี้จะไปไหนต่อ"แคนดิซถามอีก เทเลอร์ก็ตอบคำถามของคนขี้สงสัยไป ทั้งคู่คุยโทรศัพท์กันอยู่นาน จนผจกของนักร้องดังต้องเคาะประตูเรียกเจ้าตัว
"อีกเดี๋ยว"เทเลอร์ตะโดนตอบกลับไป
"ไวไวสิย่ะ ดูเวล่ำเวลาบ้าง เมื่อกี้ละทำท่ายังกับจะตาย"เขาบ่นพึมพำไปตามเรื่องแล้วออกจากห้องของเธอไป
"ที่โน้นกี่โงงแล้ว"นางแบบดังถามอีก
"อืม...จะตีสามแล้ว"เทเลอร์ตอบ
"ตายแล้ว นี่ดึกขนาดนั้นเลยเหรอ ชั้นรบกวนเวลาคุณหรือเปล่า"แคนดิซถามกลับมาเกรงๆ เทเลอร์รีบส่ายหน้า
"มะ..ไม่หรอก ชั้นยังไม่ง่วงเลย"เทเลอร์ปด ความจริงแล้วถ่านเธอหมดตั้งแต่จบคอนเสิตร์แล้วด้วยซ้ำ
"ยังไงคุณก็ต้องพักผ่อนนะ เดี๋ยวต้องทัวร์คอนเสิตร์ต่ออีก"แคนดิซบอกด้วยความเป็นห่วง นักร้องดังเผลอยิ้มออกมาอีกครั้งแล้วรับปาก ทั้งคู่คุยกันอีกพักใหญ่ๆ แคนดิซถึงบอกนักร้องดังว่าเธอสมควรจะวางสายแล้ว
"ฝันดีนะ"นางแบบคนดังเอ่ยลาแล้ววางสายไป เช่นเดียวกับเทเลอร์ที่หลังจากวางสายไปแล้วนั้น เจ้าตัวแทบจะกกระโดดลิงโลดอยู่ในห้องน้ำเพียงลำพัง
นักร้องคนดังยังต้องทัวร์คอนเสิตร์ต่อไปอีกหลายประเทศ และกำลังใจชั้นดีที่ค่อยเติมพลังให้เธอก็คือการได้พูดคุยกับนางแบบคนดัง ที่แม้จะไม่ได้เห็นหน้ากัน แต่เพียงแค่ได้ยินเสียง แค่นี้ก็เพียงพอแล้ว
วันนี้ก็อีกเช่นเดียวกัน ก่อนที่จะขึ้นคอนเสิตร์ก็มีสายเรียกเข้ามาจากนางแบบดัง เทเลอร์ยิ้มแล้วรีบรับสายทันที
"อีก 5นาทีนะเทเลอร์"ผจก ส่วนตัวชะโงกหน้าเข้ามาบอกเธอให้ห้องแต่งตัว เจ้าตัวพยักหน้ารับ แล้วคุยกับแคนดิซต่อจนถึงเวลาที่ตัวเองต้องขึ้นแสดง
คอนเสิตร์ครั้งนี้ก็ผ่านไปได้ด้วยดีเหมือนเช่นทุกๆครั้ง และเมื่อคอนเสิตร์จบลงเทเลอร์ก็รีบโทรหาแคนดิซทันที เหมือนเช่นทุกๆครั้ง
"เหนื่อยมั้ย"แคนดิซรับสายพร้อมให้กำลังใจอีกฝ่าย ความรู้สึกดีๆที่มีให้กันมันเริ่มเพิ่มมากขึ้นๆ เหมือนต่างฝ่ายต่างเป็นส่วนหนุึ่งในชีวิตของอีกคน เรื่องราวที่ได้พบเจอมาในแต่ละวันถูกเล่าสู่กันฟังทั้งเรื่องดีๆเรื่องแย่ๆ ทั้งคู่มักจะให้กำลังใจอีกฝ่ายเมื่ออีกคนเกิดปัญหาและมันก็ดูเหมือนจะทำให้อะไรๆดีขึ้นมาได้เพียงแค่ได้ยินอีกคนให้กำลังใจ
"อีก4 ที่ จบแล้ว"ผจกส่วนตัวบอกเธอขณะที่กำลังจะขึ้นแสดง เทเลอร์พยักหน้าพลางนึกถึงแคนดิซ นี่ก็เกือบ3เดือนแล้วที่เธอได้รู้จักและได้พูดคุยกับนางแบบคนดัง เทเลอร์กำลังรอให้แคนดิซโทรมาหาเธอเหมือนเช่นทุกๆครั้งๆ แต่ครั้งนี้มันต่างออกไป เหลืออีกไม่กี่นาทีเธอต้องขึ้นแสดงแล้ว แต่ก็ยังไรซึ่งวี่แววของนางแบบคนดังที่จะโทรมา เทเลอร์ถอนหายใจก่อนขึ้นเวทีแล้วคิดว่า แคนดิซอาจจะมีธุระด่วน ไม่ว่างก็เป็นได้ เธอมองหน้าจอโทรศัทพ์อีกครั้งก่อนจะส่งให้ผจกส่วนตัว แล้วขึ้นแสดงคอนเสิตร์ด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มเหมือนทุกๆครั้ง
"เป็นไง โทรมาหรือยัง"ระหว่างพักครึ่ง เธอรีบถามผจกทันที เขาส่ายหน้า
"ระ..เหรอ"เทเลอร์หน้าเศร้าลง แต่เธอก็พยายามจะฝืนยิ้มให้เขา
"ติดธุระมั้ง เอาน่า คนเรามันก็ต้องมีอะไรฉุกเฉินกันบ้างล่ะ "เขาให้กำลังใจเธอ เพราะรู้ดีว่าช่วงนี้ ทั้งคู่สนิทกันมาก มากจนบ้างครั้งเขาก็แอบสงสัยว่ามันจะมีอะไรที่มากกว่าความเป็นเพื่อนหรือเปล่า
"อะอืม" เทเลอร์เจื่อนยิ้มให้เขาอีกครั้งก่อนจะเตรียมตัวแสดงในครึ่งหลัง
และก็ดูเหมือนจะเป็นอย่างที่ ผจกส่วนเธอว่า หลังจากจบคอนเสิตร์ เทเลอรืก้ได้รับสายจากแคนดิซ เจ้าตัวยิ้มร่าเริงแล้วรีบหลบไปคุยโทรศัทพ์กับแคนดิซเพียงลำพังเหมือนทุกๆครั้ง
"หน้าบานเชียวนะย่ะ ถ้าชั้นเป็นยัยลิลลี่นะ น้อยใจตาย แหมได้เพื่อนใหม่ลืมเพื่อนเก่าเลยนะ"ผจกของเทเลอร์พุดประชด
"ลืมอะไรล่ะ ลิลลี่ก็คุยกันอยู่ตลอดอยู่แล้ว"เทเลอร์รีบแก้ตัว แล้วดันตัวเขา ออกจากห้องส่วนตัวของเธอทันที
"ย่ะๆ" เขามองค้อนเธอแล้วเดินบ่นพึมพำจากไป
เช้าวันนี้ นักร้องคนดังตื่นมาพร้อมความสดใสยามเช้า แม้จะหนาวเย็นอยู่บ้างแต่หิมะก็หยุดตกแล้ว เจ้าตัวบิดขี้เกียจ พลางคิดว่าจะไปช็อปปิ้งที่ไหนดีในวันนี้ เธอได้พักเป็นเวลาเกือบสัปดาห์เต็มก่อนจะเร่ิมออกเดินทางเพื่อทัวร์คอนเสิตร์ต่อ
เทเลอร์รีบลุกจากเตียง ผิดวิสัยของเธอ อาจเป็นเพราะเมื่อคืน เธอได้คุยอะไรหลายๆเรื่องให้แคนดิซฟัง และที่สำคัญก่อนที่นางแบบดังจะวางสายไป ..."เมื่อไรจะได้เจอกันอีกนะ"...เพียงแค่นึกถึงก็ทำให้เจ้าตัวยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ได้ง่ายดาย
"เอ้านี่ รีบๆ..."เสียงของผจกส่วนตัวของเธอดังขึ้นมาพร้อมถาดอาหารเช้าและนสพฉบับเช้า
"กำลังหิวเลย"เทเลอร์ว่า เธอบิดขี้เกียจแล้วคว้าขนมปังปิ้งเข้าปากก่อนจะนั่งลง
"ย่ะๆ ให้ไวนะ ทางห้างบอกจะให้หล่อนเข้าก่อนห้างเปิด ชมหนึ่ง" เขาบอกเธอ
"โอเคๆ"เทเลอร์พยักหน้าแล้วกดรีโมทเปิดทีวี นักร้องดังคว้าหนังสือพิมพ์ขึ้นอ่าน เธอไล่อ่านไปเรื่อยๆ แต่สิ่งที่ทำให้เจ้าตัวถึงกลับเปลี่ยนสีหน้า ดูจะเป็นพาดหัวข่าวที่เธอได้เห็น
"สวีทหวานนางแบบดังพร้อมแฟนหนุ่ม" ใช่ ไม่ผิดหรอกแม้จะมองจากมุมไหนก็ยังเป็นความจริงที่เธอเห็น ภาพของนางแบบคนดังกำลังประครองกอดกับแฟนหนุ่มพร้อมจุมพิตแสนหวานไม่ใช่ใครที่ไหน แคนดิซนางแบบดังแห่งVSที่เธอแทบจะคุยกับเจ้าตัวอยู่ทุกวันนั่นเอง
เทเลอร์กวาดสายตามองภาพในหนังสือพิมพ์ไปเรื่อยๆ ภาพแล้วภาพเล่า น่าแปลกที่เรื่องธรรดาแบบนี้กลับทำให้เธอรู้สึกเศร้าอย่างบอกไม่ถูก นักร้องคนดังเริ่มคิดว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเองกันแน่
มันเป็นเรื่องธรรดาไม่ใช่เหรอ แล้วทำไมเธอถึงรู้สึกเจ็บแบบนี้...เจ็บจนบอกไม่ถูก เจ็บจนไม่รู้ว่าหยดน้ำตาใสๆมันไหลเอ่อรื้นขึ้นมาที่ดวงตาของเธอตั้งแต่เมื่อไร เธอมีสิทธิอะไรที่จะรู้สึกแบบนี้กับแคนดิซ เจ้าตัวสูดหายใจเข้าลึกๆ
เธอจะปล่อยให้เป็นแบบนี้ต่อไปไม่ได้อีกแล้ว ก่อนที่ความรู้สึกที่มีให้อีกคนมันจะมากไปกว่านี้ ถึงเวลาที่เธอสมควรต้องทำอะไรบางอย่างเสียที ก่อนที่มันจะสายไปกว่านี้ ก่อนที่เธอจะไม่สามารถควบคุมใจของตัวเองได้อีกต่อไป เทเลอร์นึก
เธอมองนสพฉบับนั้นอีกครั้งแล้วหยิบมันปาลงไปในถังขยะทันที
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น