"เทเลอร์พร้อมหรือยัง..."ผจกส่วนตัวผลักประตูเข้ามาภายในห้องแต่สิ่งที่เขาเห็นกลับเป็นร่างของนักร้องคนดังที่ฟุบหน้านอนคว่ำอยู่บนเตียง
"ทะ..เทเลอร์ เป็นอะไร เป็นอะไร"เขาตกใจรีบเข้ามาหาเธอทันที
"ปะ..เปล่าๆ ไม่มีอะไร"เธอรีบปฎิเสธ
"ไม่สบายหรือเปล่า"เขาถามด้วยความเป็นห่วง
"ไม่เป็นไรจริงๆ เอ่อเจ๊ วันนี้ ขอไม่ไปไหนนะ" นักร้องดังบอกด้วยน้ำเสียงอู้อี้ไม่ยอมเงยหน้าขึ้นมามองเขา
"อะอ้าว....ทำไมล่ะ"เขาเบ้หน้าถามต่อ
"ไม่อยากไปไหน ขอโทษนะ ขอชั้นอยู่คนเดียวได้มั้ย"เทเลอร์บอกด้วยน้ำเสียงเศร้าๆ เขาพยายามจะถามต่อแต่เมื่อเห็นสภาพของเจ้าตัวแล้วก็ไม่อยากรบเร้าอะไรอีก จึงจำต้องเดินออกจากห้องไปด้วยความสงสัยที่ยังคงมีอยู่
หลังจากวันนั้นเทเลอร์ก็ดูเปลี่ยนไป เจ้าตัวมักจะแอบเหม่อเป็นบ้างครั้ง และเอาแต่คลุกตัวอยู่แต่ในห้อง จนถึงวันเดินทาง เขาถึงจะเห็นรอยยิ้มบนใบหน้าของนักร้องดังอีกครั้ง แต่นั่นก็เพราะนักข่าวและปาปารัสซี่ต่างหากที่ทำให้เธอต้องฝืนยิ้ม
"อะ..หล่อน แคนดิซโทรมา"ผจกส่วนตัวของเธอรีบส่งโทรศัพท์ให้เจ้าตัว เทเลอร์ชะงักไป ก่อนที่จะเอื้อมมือไปหยิบขึ้นมาดู เธอมองหน้าจออยู่ซักพักแล้วกดปิดเครื่องเอาเสียดื้อๆ
"ทำอะไรน่ะ ..นั่นแคนดิซไม่ใช่เหรอ"เขาแปลกใจ
"ขอเวลาเดี๋ยวนะ"เทเลอร์มองเขาพร้อมบอกเบาๆ เขาถึงเดินออกจากห้องไปทิ้งให้นักร้องดังอยู่ในห้องเพียงลำพัง เทเลอร์มองมือถือของตัวเองอีกครั้ง เธอตัดสินใจเก็บมันไว้ในลิ้นชักโต๊ะเครื่องแป้ง แล้วเดินออกจากห้องไป
หลังจากรับช่อดอกไม้จากแฟนๆเรียบร้อยแล้ว เทเลอร์ก็เดินเนื่อยๆกลับมายังห้องแต่งตัว ภายในห้องเธอเห็นผจก ส่วนตัวนั่งรออยู่ก่อนแล้ว
"บอกมาว่ามีอะไร..ชั้นทนเห็นหล่อนซังกะตายเป็นซอมบี้แบบนี้ไม่ไหวหรอกนะ"เขาเปิดฉากเริ่มก่อนทันที เทเลอร์ได้แต่เดินไปที่โซฟาแล้วนั่งลง
"ไม่มีอะไร"เธอบอกเขาแล้วทำไม่สนใจอีก เธอคว้าหูฟังขึ้นมาสวมปิดกั้นในสิ่งที่เขาต้องการจะพูด
"นี่..จะมากไปแล้วนะ เห็นชั้นเป็นหัวหลักหัวตอหรือไง มาพูดกันให้รู้เรื่อง"เขาตวาดลั่นพร้อมลุกขึ้นไปดึงหูฟังที่เทเลอร์ใช้อยู่ออก
"บอกมา มีอะไร ถ้าหล่อนไม่บอกกันดีๆ งั้นก็เตรียมหา ผจกใหม่ได้เลย ชั้นจะไม่ทน.."เขาว่าพร้อมจ้องหน้านักร้องดังเขม็ง เทเลอร์ถอนหายใจมองหน้าเขากลับ
"ก็ได้ๆ อยากรู้นักใช่มั้ย..." เทเลอร์จึงเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมด รวมถึงความรู้สึกที่มีให้อีกฝ่ายที่เกินความว่าเพื่อนไปไกลแล้วให้ผจกส่วนตัวฟัง เขาฟังนักร้องคนดังเล่าอย่างตั้งใจ
"แล้วหล่อนจะทำยังไงต่อไป"หลังจากฟังเรื่องราวทั้งหมด สีหน้าของเขาก็มีแวววิตกกังวลไม่ต่างจากเธอ
"ทำอะไร...เจ๊หวังจะให้ทำอะไรล่ะ ก็รู้อยู่ว่ามันไม่มีทางเป็นไปได้ เค้าก็มี..คนของเค้า แล้วเราเป็นใคร"เทเลอร์นิ่งไป เขารู้ดีว่านักร้องคนดังคงจะเจ็บปวดอยู่ไม่น้อยที่ต้องเล่าแบบนี้ให้เขาฟัง
"แล้วทำแบบนี้จะได้อะไรขึ้นมา บอกไปตรงๆไม่ง่ายกว่าเหร๊อะ" เขาแนะ
"ให้มันได้อะไรขึ้นมา...จบๆไปแบบนี้น่าจะดีกว่า"เทเลอร์แค่นยิ้มหัวเราะกับตัวเองแล้วลุกเดินออกจากห้องไป
และหลังจากวันนั้น แคนดิซก็ไม่ได้รับการติดต่อจากเทเลอร์อีกเลย ราวกับว่าเจ้าตัวได้หายไปจากชีวิตของอีกฝ่าย แคนดิซเริ่มเป็นกังวล ทุกครั้งที่โทรหาหากมือถือของนักร้องดังไม่ปิดก้มักจะเป็นผจกส่วนตัวของเทเลอร์ที่เป็นคนรับสาย และคำตอบที่ได้รับก็มักจะเป็นเทเลอร์กำลังติด
งานอยู่ ไม่ว่าง แม้ว่าเธอจะพยายามบอกให้เขาให้บอกนักร้องดังให้ติดต่อกลับมาบ้างแต่ก็ยังไร้ซึ่งวี่แวว
"ทำไมไม่รับนะ" นางแบบคนดังเริ่มกระสับกระส่ายอีกครั้ง หลังโทรหาเทเลอร์เป็นรอบที่เท่าไรแล้วก้ไม่รู้ของวันนี้ เธอนั่งหน้าบอกบุญไม่รับอยู่หน้าโต๊ะแต่งหน้าเตรียมตัวเพื่อจะถ่ายแบบของVS
"ลิลลี่ๆ" เมื่อเห็นเพื่อนซี้ของคนที่เจ้าตัวอยากจะติดต่อด้วยนั้นเดินผ่านมาเธอจึงรีบลุกแล้วรีบเดินเข้าไปหาทันที
"อือ มีอะไรเหรอ"ลิลลี่ที่กำลังถูกเหล่าสต๊าฟรุมแต่งตัวให้อยู่นั้นหันมามองพร้อมยิ้มให้
"ขอคุยด้วยหน่อยสิ"แคนดิซบอกเธอ ลิลลี่พยักหน้าและเมื่อเสร็จธุระแล้ว เธอจึงเดินไปหาแคนดิซที่นั่งรออยู่
"มีอะไรหรือเปล่า สีหน้าไม่ค่อยดีเลย"ลิลลี่ถามด้วยความเป็นห่วง
"เอ่อ..ช่วงนี้ได้ติดต่อกับเทเลอร์บ่้างหรือเปล่า"แคนดิซถามถึงอีกคน
"หือ เทเลอร์เหรอ ก็คุยอยู่นะ ก่อนจะมานี่ก็เพิ่งจะคุยไปเองเห็นบอกว่าตอนนี้อยู่มิลาน อีกวันสองวันก็จะขึ้นแสดงแล้ว"ลิลลี่ตอบไปตามความจริง
"มิลาน?" แคนดิซทวนคำ
"ใช่..มิลาน มีอะไรเหรอเปล่า"ลิลลี่ถามกลับเมื่อเห็นแคนดิซขมวดคิ้ว
"ปะ..เปล่าไม่มีอะไร "แคนดิซยิ้มให้เพื่อนนางแบบแล้วปลีกตัวออกมา เธอสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้นกับเทเลอร์กันแน่
"คุณไม่สบายหรือเปล่า"แฟนหนุ่มของแคนดิซสงสัยเมื่อเห็นแฟนสาวคนสวยมีสีหน้าเป็นกังวลและไม่พูดไม่จาตลอดทาง
"ปะ..เปล่าค่ะ"แคนดิซรีบปฏิเสธ เธอมองหน้าจอโทรศัทพ์มือถือพลางเม้มริมฝีปาก เธอยอมรับว่าตัวเองรู้สึกไม่สบายใจที่ไม่ได้ติดต่อกับเทเลอร์อีกเลยหลังจากทัวร์คอนเสิตร์ของนักร้องดัง นี่ก็ผ่านมาเกือบจะครบเดือนแล้ว
"แคนดิซ...แคนดิซครับ" แฟนหนุ่มสะกิดเรียกเธออีกครั้งเมื่อถึงร้านอาหารที่เขาจองไว้แล้วสำหรับดินเนอร์วันนี้
"คะ..คะ"นางแบบคนดังสะดุ้งรีบหันไปยิ้มให้เขา
"ไม่สบายหรือเปล่า เหนื่อยหรือเปล่าครับ จะให้ผมแคนเซิลมั้ย"เขาถามเธอด้วยความเป็นห่วง แคนดิซเม้มริมฝีปากมองหน้าคนรักแล้วเจื่่อนยิ้มให้ พลางคิดว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่กันแน่น ทำไมถึงเอาแต่คิดถึงแต่เทเลอร์ทั้งๆที่คนรักของตัวเองก็นนั่งอยู่ข้างๆนี้ เธอยิ้มให้เขาแล้วจุมพิตเบาๆ
"ไม่มีอะไรค่ะ แค่กำลังคิดอะไรอยู่นิดหน่อย"แคนดิซปดแล้วเปิดประตูรถลงไป
หลังมื้อค่ำสุดแสนโรแมนซ์ติก คนรักของนางแบบดังก็อาสาไปส่งเธอที่บ้าน แต่เจ้าตัวกลับปฎิเสธเธอเพียงจูบลาเขาแล้วขอตัวกลับเอง ชายหนุ่มทำหน้างงๆแต่ก้ไม่อยากจะถามอะไรให้มากความเขาส่งแฟนสาวคนสวยขึ้นรถแท็กซี่ พร้อมโบกมือลา
ตลอดทางที่อยู่บนรถ เธอเอาแต่มองเหม่อออกไปนอกรถ พลางนึกถึงหน้าของคนไกลที่เธอเพียรพยายามจะติดต่อ แต่ก็ยังไร้ซึ่งวี่แวว แคนดิซหยิบมือถือขึ้นมามองอีกครั้ง พลางนึกว่าถ้าได้คุยกับเทเลอร์ตอนนี้เธอจะรู้สึกดีแค่ไหน เธอเป็นกังวลและไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างเธอและนักดังสาวคนดังกันแน่ ยิ่งคิดก็ยิ่งไม่เข้าใจ ยิ่งคิดก็ยิ่งทำให้เธอคิดถึงอีกคนมากขึ้น
"ค่ะ...ใช่ค่ะ"
"ไฟท์พรุ่งนี้ค่ะ..."
"ที่ไหนงั้นเหรอคะ"
"....... มิลานค่ะ......"
นางแบบคนดังวางสายลงหลังจากจองตั๋วเครื่องบินเป็นที่เรียบร้อย ในเมื่ออีกฝ่ายไม่ยอมติดต่อเธอ งั้นเธอก็คงต้องไปหาอีกคนด้วยตัวเองเสียเลย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น