สายวันนั้นหลังจากที่เรียนเสร็จ บริ๊งก็มานั่งรอฝ้ายที่หน้าคณะเจ้าตัวชะเง้อคอยาว เพราะเลยเวลามาตั้งนานแล้วฝ้ายก็ยังไม่ลงมาจากตึกเรียนเสียที “ไอ้บริ๊ง”เสียงเรียกห้าวๆดังมาจากด้านหลัง บริ๊งรีบหันไปมอง แล้วฉีกยิ้มกว้างให้
“เฮีย” เธอขานตอบ “ว่าไงไอ้ตัวดี หายไปเลยนะ ทำไมเดียวนี้ไม่ค่อยไปชมรมเลย” ชายหนุ่มหน้าตาดีพร้อมมาดกวนๆยิ้มแล้วนั่งลงข้างๆบริ๊ง “แหม ก็คนมันยุ่ง บริ๊งมีรายงานต้องทำเยอะแยะ ใครจะไปลันลาเหมือนเฮียล่ะ พวกปี4นี่ดูจะสบายกันเหลือเกินนะ” บริ๊งแกล้งแซวกลับไปบ้าง “เอ่อๆ..ไอ้คนงานยุ่ง ว่างๆก็แวะไปบ่อยๆนะ โค้ชบ่นคิดถึง”เขาว่า
“คิดถึงอะไรล่ะเฮีย เมื่อวาน บริ๊งเพิ่งไปหามากะพี่มุก” บริ๊งอธิบาย
“เอ้า...เจ๊มาเหรอ เอ่อ ถึงว่าเด็กๆที่ชมรมคุยกันอยู่แต่ข้าไม่ได้สนใจว่ะ จะแข่งอยู่แหละ ยังเจ็บๆเข่าอยู่เลยว่ะบริ๊ง” เขายิ้มขณะอธิบายให้รุ่นน้องฟัง “เฮียก็อย่าหักโหมมากสิ ไม่พักจริงๆซักทีมันจะหายมั้ยล่ะ แล้วคราวนี้เฮียจะลงอะไรอะ”บริ๊งถามถึงประเภทของดาบที่รุ่นพี่จะลงแข่ง “เอเป้ว่ะ”เขาตอบ “จริงดิ..”บริ๊งตาโต “เอ่อ โค้ชก็บอกให้ลงเอเป้”
“ยังไงเฮียก็ต้องพักหน่อยนะ เจ็บมาตั้งแต่เทอมที่แล้ว หักโหมก็งี้แหละ ดูบริ๊งจิ ฟิตๆ”เจ้าตัวดีว่าแล้วเบ่งกล้ามที่ไม่ได้มีอะไรเลยให้รุ่นพี่ดูจนเขายิ้มขำออกมา
“บริ๊งๆ” ฝ้ายที่เพิ่งลงมาจากตึกเรียนเอ่ยเรียก“อ้าว มาแล้วเหรอ” เจ้าตัวแสบฉีกยิ้มรีบเดินไปหา ชายหนุ่มที่นั่งอยู่กับบริ๊งถึงกับตาโตที่ได้เห็นฝ้าย นี่รุ่นน้องตัวแสบของเขามีเพื่อนน่ารักขนาดนี้เชียวเหรอ
“มองไรเฮีย” บริ๊งทักที่เห็นรุ่นพี่เอาแต่จ้องฝ้ายจนเจ้าตัวรู้สึกอึดอัดต้องไปยืนหลบอยู่ด้านหลังเธอ
“เอ่อ...โทษทีๆ”เขาเอ่ยแล้วยิ้มเก้อๆ “จริงสิ ฝ้าย นี่เฮียแม็คนะ รุ่นพี่ที่ชมรม ส่วนเฮียนี่ ฝ้ายนะ เพื่อนซี้บริ๊งเอง”เจ้าบริ๊งอธิบาย
“สวัสดีครับ” เขายิ้มทักทายตามมารยาท “ค่ะ”ฝ้ายพยักหน้า “งั้นบริ๊งไปก่อนนะเฮีย นัดพี่มุกไว้ว่าจะไปช่วยเลือกชุดเตรียมไปเจแปน”
“ที่ไหนเหรอบริ๊ง”เขารีบถาม
“ทำไมอะ เฮียอยากไปด้วยเหรอไง”
“อะ..อืมใช่ ไปด้วยคนได้มั้ย” แม็คถามบริ๊งแต่สายตากลับแอบมองฝ้ายที่ยืนรอบริ๊งอยู่ “เอาจิไปหลายๆคน สนุกดี”เจ้าตัวดีฉีกยิ้มแล้วรีบเดินไปหาฝ้ายที่รออยู่
“แม็ค...มาได้ไงเนี่ย” มุกที่นั่งรอรุ่นน้องอยู่ในร้านอาหารของห้างใหญ่เอ่ยทัก “ก็อยากเจอเจ๊ไง”เค้าเอ่ย “ปากหวานนะ เดียวนี้” มุกเบ้ปากไม่อย่กจะเชื่อที่รุ่นน้องพูด “ไปกันเถอะบริ๊ง” สาวสวยว่าแล้วเกี่ยวแขนบริ๊งเดินนำหน้าไปทิ้งให้ฝ้ายที่ยืนอยู่ห่างๆเดินตามมาโดยมีแม็คเดินอยู่ไม่ห่างนัก
“พี่มุกอยากได้อะอะคะ”เจ้าตัวดีถามเพราะตั้งแต่มาเดินเลือกของ มุกเอาแต่เข้าร้านโน้นออกร้านนี่ไม่ซื้ออะไรเป็นชิ้นเป็นอันซักที “ใจเย็นสิบริ๊ง ดุไปเรื่อยๆก่อน”มุกอมยิ้มเมื่อเห็นท่าทางอิดออดของเจ้าตัวดี “เก๊าเมื่อยนี่นา” บริ๊งแกล้งแอ๊บแบ๊วแล้วนั่งลงที่ม้านั่งหน้าร้าน “ไหวมั้ยเนี่ยบริ๊งดูสิ ไม่เท่าไรก็เมื่อยแล้ว”มุกหัวเราะขำ “เอางี้ดีกว่าไปกะบริ๊ง ก็ใช่ว่าจะช่วยพี่มุกได้ ไปกะคนนี้ดีกว่านะ” บริ๊งพูดแล้วรีบไปจูงมือฝ้ายที่เดินตามมาเงียบๆ “พี่มุกไปกะฝ้ายดีกว่า รีบรองได้แน่ๆ ส่วยเฮีบกะบริ๊ง ขอไปรอทางปู๊นนะ” เจ้าตัวแอบบุ้ยปากไปยังสวนอาอารที่อยู่ใกล้ๆ
“นี่วางแผนไว้แล้วใช่มั้ยเรา”มุกขำ “เปล๊าๆๆ....”บริ๊งส่ายหน้าเป็นพัลวัน “โอเค งั้นก็ น้องฝ้ายไปกันนะ ช่วยพี่หน่อยนะ”มุกหันมายิ้มหวานให้สาวน้อยข้างๆ ฝ้ายพยักหน้าแล้วเดินตามมุกไป เธอแอบหันมามองบริ๊งที่ยังเอาแต่จ้ออยู่กับรุ่นพี่ แล้วรีบสาวเท้าเดินตามมุกไป “ไอ้บริ๊ง” แม็คเรียก “มีไรเฮีย”เจ้าตัวแสบขานขณะที่สองมือสองไม้กำลังประครองหอบของทานเล่นที่เจ้าตัวไปเดินกวาดซื้อมาแทบจะทุกร้าน “น้องฝ้ายมีแฟนยัง” เค้ารีบขยับเก้าอี้เข้าใกล้รุ่นน้อง
“ยังอะ ทำไมอะ จะจีบอะไง” บริ๊งหรี่ตามองแม็ค “เอ่อสิ ได้มั้ยอะ”เขาตามต่อ “ไม่ได้”บริ๊งตอบหน้าตาย
“เอ้าทำไมล่ะ”แม็คมุ่นหน้าถามกลับ “หวง”บริ๊งตอบกวนๆสั้นๆ “ไอ้บริ๊งอย่ามากวน เอาน่า ช่วยเฮียหน่อย” เค้าคะยั้นคะยอ
“โห้ยเฮีย เพื่อนบริ๊งทั้งคนนะเรื่องไรเล่า อยากจีบก็จีบเองดิไม่ต้องมาพึ่งเก๊าๆๆ”เจ้าตัวดีว่าพร้อมส่งค้อนให้เขา “นะ นะ เฮียจริงจังนะเนี่ย” เขาอ้อนวอน “แน่นะ ไม่ใช่ทำเป็นเล่นเหมือนคนก่อนๆนะ คนนี้ไม่ได้นะเฟ้ย”เจ้าบริ๊งรีบบอก
“จริงสิ รับรอง”เขารับปาก “แน่จายยย”เจ้าบริ๊งถามย้ำ “เอ่อ ด้วยเกียรติของลูกเสือเลยเอ้า” แม็คว่าแล้ว ชูสามนิ้วให้ให้บริ๊งดู
“ อืม...งั้นก็ด่ะ แต่บริ๊งไม่รู้นะว่าจะได้ผลมั้ย ตั้งแต่เป็นเพื่อนกะฝ้ายมา ยังไม่เคยเห็นฝ้ายคยใครเลยอะ วันๆอาแต่เรียน”เจ้าบริ๊งมุ่นหน้าทำท่านึก “น่ารักจัง”แม็คว่าแล้วอมยิ้ม “ทีเดียวแหละๆ ชมแต่ฝ้าย แล้วเค้าไม่น่ารักอะไงชิ”เจ้าบริ๊งมองค้อนแล้วสะบัดหน้าให้ “เอ่อน่ารักๆ....จะยิ่งน่ารักกว่านี้ถ้าแกทำสำเร็จ” เขายิ้มขำเมื่อเห็นหน้าของบริ๊ง
“เชอะ”ทั้งสองคนนั่งคุยกันอยู่ซักพัก มุกและฝ้ายก็เดินมาพร้อมกับถุงอีกหลายใบ
“เป้าหมายลุล่วง”แม็คเปรยบอกรุ่นน้อง “คงงั้นแหละหน้าบานมาเลย” เจ้าบริ๊งเสริม “นินทาอะไรชั้นอยู่ หือ เจ้าสองคนนี้”มุกแยกเขี้ยวให้ทั้งสองคนแล้วนั่งลง “ไม่ได้เรื่องเลยบริ๊งถ้าไม่ได้ฝ้ายพี่มุกแย่แน่เลย” มุกยิ้มขอบคุณฝ้าย “ไม่เป็นไรค่ะ”ฝ้ายเจื่อนยิ้มให้
“อย่าลืมนะ”แม็คหันมากระซิบบอกรุ่นน้องขณะที่ทั้งสองสาวลงจากรถแท็กซี่ไป “อะไรเจ้าแม็ค”มุกที่นั่งอยู่ด้านหน้ากันมาถามรุ่นน้อง “ไม่มีอะไรเจ๊”เขาบอกรุ่นพี่
“เหนื่อยมั้ยฝ้าย”บริ๊งรีบเดินตีคู่ไปกับเพื่อน เธอรู้สึกว่าฝ้ายกำลังไม่พอใจอะไรแน่ๆเพราะตลอดทางฝ้ายนั่งเงียบไม่พูดอะไรเลย หรือเธออาจจะคิดมากไปเองก็ได้เพราะปกติฝ้ายก็เป็นคนเงียบๆไม่ค่อยพูดอยู่แล้ว แต่การที่ฝ้ายไม่แม้แต่จะมองเธอมันเริ่มทำให้เจ้าตัวดีเริ่มวิตกมากขึ้น “นิดหน่อย”ฝ้ายตอบเบาๆแล้วทาบคีการ์ดลงหน้าประตูหอพัก “บริ๊งกลับเลยก็ได้นะ ฝ้ายอยากพัก” เจ้าตัวแสบชะงักเป็นครั้งแรกที่ฝ้ายปฎิเสธไม่อยากให้เธอขึ้นไปบนห้อง บริ๊งได้แต่ยิ้มแหยๆให้พร้อมพยักหน้า
“อะ..อืมจ่ะ”บริ๊งเจื่อนยิ้มให้เพื่อนแล้วหันหลังเดินกลับ ฝ้ายแอบมองด้านหลังของเพื่อนเธอถอนหายใจแล้วเดินขึ้นห้องไป
“เป็นอะไรย่ะ”บรีซเห็น้องสาวตัวแสบเอาแต่นั่งเหม่อแล้วก็ถอนหายใจ ซึ่งไม่ใช่นิสัยของเจ้าตัวบรีซจึงอดสงสัยไม่ได้ “เจ๊...”บริ๊งปรายตาขึ้นมามองพี่สาวด้วยสีหน้าเจื่อนๆ “ว่าไง”บรีซยิ้มแล้วนั่งลงข้างๆน้องสาวเจ้าบริ๊งจึงถือโอกาสนี้อ้อนพี่สาว โดยใช้ตักของพี่เป็นหมอนหนุนแทน บรีซยิ้มแล้วลูบผมของน้องเบาๆ
“ไม่รู้ฝ้ายเป็นอะไร เหมือนโกธรบริ๊งยังงั้นแหละ”บริ๊งอธิบาย “แล้วไปทำอะไรไว้ล่ะฝ้ายถึงโกธรล่ะ”บริ๊งยิ้มขำกับปัญหาของน้อง “ถ้ารู้จะมานั่งกลุ้มแบบนี้เหรอ” เจ้าตัวดีบ่นพึมพำ “ถามดีๆ”บรีซหมั่นไส้คำตอบของน้องจึงแจกมะกอกลงกลางกะหม่อมเจ้าตัวดีไปทีสองที “น้องเจ็บนะเฟ้ย”บริ๊งตอบเคืองๆแล้วลูบหัวตัวเอง
“ก็ถามดีๆดันตอบกวนประสาทเองนิ”บรีซยิ้มแล้วจับเจ้าตัวแสบให้นอนลงที่เดิม “ก็ถ้าไม่รู้ก็ถามสิ กลัวอะไรล่ะ”บรีซแนะน้อง
“ไม่กล้าอะ”บริ๊งตอบเกร็งๆ “อย่างแกมีไม่กล้าด้วยเหรอ...เห๊อะ แล้วทำไมถึงไม่กล้าล่ะ”บรีซยิ่งได้ยินคำตอบของน้องก็ยิ่งนึกขำ “ไม่รู้สิเจ๊...ฝ้ายไม่เคยเป็นแบบนี้เลย โทรไปก็ไม่รับ เมื่อวันก่อนก็บอกเหนื่อยไม่ยอมให้บริ๊งขึ้นห้อง ที่มหาลัยก็เหมือนไม่อยากเจอบริ๊ง” เจ้าตัวแสบอธิบายถึงพฤติกรรมของฝ้ายที่เปลี่ยนไป “แล้วแกจะทำยังไง”บรีซลองถามน้องอีก “ไม่รู้...เจ๊ บริ๊งจะทำไงดีอะ” เจ้าบริ๊งอ้อนพี่ “ถ้าฝ้ายโกธร แกก็ง้อสิ”บรีซตอบหน้าตาย
“ง่ายเน๊อะ”น้องสาวตัวดีทำเสียงประชดไม่พอใจคำตอบของพี่สาว “เอ้าก็ถ้าไม่ง้อแล้วแกจะทำยังไง”บรีซเลิกคิ้วมองหน้าน้อง บริ๊งนิ่งเงียบไปเหมือนกำลังใช้ความคิดอล้วเจ้าตัวก็เด้งตัวขึ้นนั่ง “ง้อก็ง้อ”บริ๊งฮึดแล้วรีบวิ่งแจ้นกลับเข้าไปในห้องเตรียมแต่งตัวจะออกไปหาฝ้ายที่ห้อง
“ไอ้เด็กบ๊องเอ้ย”บรีซยิ้มขำกับท่าทางของน้อง เธอส่ายหน้าและกำลังคิดว่าวันหยุดแสนสบายที่ไม่ต้องไปทำงานนี้จะทำอะไรดี
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น