"หือ"เทเลอร์ขานตอบ
"ขอโทษนะ"แคนดิซเอ่ย
"เรื่องอะไรเหรอ"เทเลอร์มองคนในอ้อมกอดแล้วจูบที่แก้มของอีกคน
"ทุกเรื่อง...เรื่องอีแวนซ์ เรื่องของชั้น ขอโทษที่ทำให้เป็นห่วง"แคนดิซเสียงสั่นเจ้าตัวขยับเข้าใกล้คนรักมากขึ้นอีก พร้อมกอดอีกคนแน่นขึ้น
"คิดมากน่า..เรื่องของคุณก็เหมือนเรื่องของชั้น...แค่คุณไม่เป็นอะไร ชั้นก้โอเคแล้ว"เทเลอร์อมยิ้ม
-------------
เช้าวันใหม่ เทเลอร์ตื่นขึ้นมาพร้อมกับกลิ่นกาแฟหอมๆฝีมือของแคนดิซอีกเช่นเดิม วันนี้สองสาววางแผนจะชวนกันไปช็อปปิ้ง
แต่กว่าที่นักร้องคนดังจะปล่อยให้แคนดิซได้อาบน้ำแต่งตัวได้ก็ใช้เวลาอยู่นานไม่น้อย เพราะคนงอแงยังไม่ยอมลุกจากเตียง
แต่ยังไม่ทันจะได้ออกจากบ้าน เสียงออดหน้าบ้านก็ดังขึ้นก่อน เจ้าบ้านซึ่งก็คือนางแบบคนดังจึงเป็นฝ่ายที่ต้องไปเปิดประตูรับแขก
"คุณ..."สีหน้ายิ้มแย้มของนางแบบคนดังเปลี่ยนไปทันทีเมื่อได้เห็นอีแวนซ์ที่เป็นคนที่ยืนอยู่หน้าบ้านเธอ
"ดีใจอะไรเหรอครับ" อีแวนว์ยิ้มให้เธอและเดินเข้าไปในบ้านโดยไม่รอให้เธออนุญาติ
"ใครมาเหรอ..."เทเลอร์ที่เพิ่งแต่งตัวเสร็จและเพิ่งลงมา รอยยิ้มที่มีหดหายไปทันทีเมื่อเห้นว่าใครที่ถือวิสาสะเข้ามาในบ้าน
"เทเลอร์!!"อีแวนว์ตกใจไม่คิดว่าจะได้เจอนักร้องดังที่นี่ ตอนนี้
"นึกว่าใคร ที่แท้ก็..."เทเลอร์มองเขาด้วยสายตาเหยียดแล้วเดินไปหาแคนดิซที่เดินตามอีแวนซ์เข้ามา
"ก็ดี...อยู่กับพร้อมหน้าผมจะได้พูดทีเดียว" ชายหนุ่มทำใจดีสู้เสือยังคงไว้ฟรอม์เขานั่งลงที่โซฟาใหญ่กลางห้องนั่งเล่น เทเอร์ จับมือคนรักไว้แล้วนั่งลงตรงข้ามกับเขาพร้อมแคนดิซ อีแวนว์มองพฤติกรรมของคนทั้งคู่ไม่วางตา
"คุณต้องการอะไร"เทเลอร์เปิดฉากขึ้นก่อนพร้อมจ้องหน้าเขา
"อย่าทำเป็นไร้เดียงสาเลยเทเลอร์ คุณก็รู้ว่าผมต้องการอะไร"อีแวนวืยิ้มเยาะ เขายังถือว่าตัวเองเป็นฝ่ายถือไพ่เหนือกว่า พูดจบเขาก้โยนซองสีน้ำตาลที่ภายในเต็มไปด้วยรุปภาพของเทเลอร์และแคนดิซลงกลางโต๊ะ
"ผมยังไม่ได้ทำอะไร หรือบอกใคร นี่ถือว่าเป็นโอกาสสุดท้ายของคุณแล้วนะ เทเลอร์ ที่จะจบปัญหานี้ ไปจากชีวิตของแคนดิซซะ คูณก็น่าจะรู้ดีว่าเรื่องของคุณสองคนมันไม่มีทางเป็นไปได้ "เขาว่าแล้วจ้องหน้าแคนดิซที่เริ่มมีสีหน้าไม่ดี เทเลอร์ยิ้มแล้วบีบมือคนรักปลอมประโลมเธอด้วยสายตาให้แคนดิซได้คลายกังวล
"ชั้นบอกคุณไปแล้วไง ว่าอยากจะทำอะไรก็ทำ ชั้นก็รออยู่นะว่าคุณจะแจ้นเอาเรื่องของเราไปขายนักข่าวเมื่อไร"เทเลอร์ไม่สะทกสะท้านเธอมองเขาด้วยสายตาเหยียดๆปนสมเพช
"คุณ...นี่คุณจะลองดีกับผมเหรอ"อีแวนว์เริ่มอารมณ์ขึ้นเขาเสียงดังขึ้น
"ลองดี?..เปล่าเลย ชั้นไม่ได้จะลองดีกับคุณ ชั้นเพียงแค่ยอมรับความจริง ก็ดี...ถ้าเรื่องนี้ถึงหูนักข่าว ชั้นกับแคนดิซจะได้ไม่ต้องเสียเวลาอธิบายอะไรอีก เพราะคุณจัดการให้หมดเรียบร้อยแล้ว"
"เทเลอร์!!"อีแวนซ์กำหมัดแน่นเขายืนขึ้นมองหน้านักร้องคนดังด้วยความโมโห
"อีแวนซ์"แคนดิซมองหน้าเขา เธอไม่อยากจะเชื่อว่าคนที่เคยสุภาพ อ่อนโยน อารมร์ดี จะเป็นไปได้ถึงเพียงนี้
"แคนดิซ...แล้วคุณล่ะ กล้าที่จะให้ทุกคนรู้เรื่องนี้เหรอ อนาคตของคุณจบแน่ คุณกล้าเอาอาชีพที่คุณรักที่คุณพยายามมาตลอดชีวิตมาเสี่ยงกับ...กับ ..ผู้หญิงคนนั้นเหรอ"เมื่อดูท่าว่าจะใช้กับเทเลอร์ไม่ได้ผล เขาจึงหันไปพูดกับแคนดิซแทน
"คุณอย่าเสียเวลาเลย แคนดิซกับชั้นไม่มีทางยอม เราไม่มีทางแแยกจากกันเพราะเรื่องงี่เง่าที่คุณพยายามจะทำหรอก"เทเลอร์บอกเขา
"พอเถอะค่ะ อีแวนซ์ ชั้นขอโทษ...ขอโทษจริงๆที่ทำให้คุณเสียใจ แต่ชั้นกลับไปเป็นอย่างเดิมกับคุณไม่ได้จริงๆเพราะคนที่ชั้นรัก...คนที่ชั้นต้องการ... คือเทเลอร์"แคนดิซบอกเขาพร้อมกับมองหน้าเทเลอร์และยิ้มให้ เทเลอร์ยิ้มตอบแล้วโอบกอดอีกคนไว้
"แล้วคุณล่ะ อีแวนซ์ คุณต้องการอะไร ต้องการให้แคนดิซกลับไปเป็นของคุณ ทั้งๆที่คุณก็รู้แก่ใจดีว่าแคนดิซไม่ได้รักคุณ คุณต้องการอย่างนั้นจริงๆเหรอ"เทเลอร์จ้องหน้าเขาพร้อมกับถาม
"พวกคุณ...."อีแวนซ์สับสน ยิ่งเมื่อได้เห็นสีหน้าของแคนดิซที่มองเทเลอร์ เขาก็รู้ว่าเธอนั้นรักเทเลอร์มากขนาดไหน
"ถ้าคุณยังยืนยันที่จะเอารูปพวกนั้นให้นักข่าว ชั้นก็คงห้ามอะไรคุณไม่ได้ แต่ชั้นอยากให้คุณคิดให้ดีๆ ว่าคุณจะได้อะไรจากสิ่งที่คุณทำบ้าง...ไม่.....คุณจะไม่ได้อะไรเลย เพราะชั้นกับแคนดิซเราไม่มีวันยอมให้อะไรมาพรากเราเด็ดขาด"เทเลอร์อธิบาย
"พวกคุณนี่มัน...."อีแวนซ์ก้มหน้านิ่ง เขาละอายใจเหลือเกินกับสิ่งที่เคยคิดจะทำ อีแวนซ์ค่อยๆเงยหน้าขึ้นมองคนทั้งคู่ เขาลุกขึ้น แล้วเดินออกจากบ้านของแคนดิซไปเงียบๆพร้อมทิ้งซองสีน้ำตาลนั้นไว้บนโต๊ะ
"ผมแพ้แล้ว...แพ้แล้ว"อีแวนซ์ยิ้มสมเพชตัวเอง แล้วกระชับปกเสื้อโค้ทตัวโตให้ปิดปังใบหน้าของตัวเองไว้ ก่อนจะเดินข้ามไปอีกฝั่งถนนหนึ่ง แล้วเดินลับสายตาหายไปท่ามกลางผู้คนที่เดินขวักไขว่บนถนนอันแสนวุ่นวาย
----------------------------
ตอนนี้สั้นหน่อยนะ แต่เดียวถ้ามีเวลาจะมาเพิ่ม...ความหวานให้
ตามเดิมนะ ถ้า.....
[img]http://upic.me/i/1l/2banner.jpg[/img]
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น