I know you were angel trouble 2 Chapter 05

"ชั้นรู้นะว่าหล่อนดีใจที่จะได้เจอแคนดิซแล้ว แต่เลิกขย้ำแขนชาวบ้านเวลาตื่นแต้นซะทีได้มั้ย...มันเจ็บนะย่ะ"ผจกส่วนตัวของนักร้องดังบ่น เวลาที่เทเลอร์ตื่นเต้นหรือประหม่าทีไร แขนของเขาได้แผลแทบทุกครั้งเพราะเทเลอร์มักจะเผลอจิกเล็บขย้ำแขนเขาอยู่เรื่อย แก้เท่าไรก็ไม่หาย

"ขะ..ขอโทษ ก็คนมันตื่นเต้นนี่ "เทเลอร์หัวเราะเก้อๆ อีกไม่กี่นาทีเครื่องก็จะแลนด์ดิ่งแล้ว และอีกไม่นานเธอก็จะได้เจอคนที่เธอรักเสียที
แต่สิ่งที่ทำให้เธอลำบากใจและรำคานใจมากที่สุดก็คือเหล่าปาปารัสซี่ที่มายืนรอออ อยู่เต็มหน้าเกตสนามบิน เธอรีบคว้าแว่นตากันแดดขึ้นสวมและรีบเดินให้ถึงที่รถโดยเร็วที่สุด

"นางพวกนี้ ก็น่ารำคานจริงๆ ไม่รู้จักเวล่ำเวลาเสียบ้างเลย เฮ้อ" ผจกส่วนตัวของเทเลอร์บ่นอุบเมื่อเห็นกองทัพนักข่าวยังไม่ยอมแพ้ บึ่งรถตามรถของเธอมา

"คงจะแวะที่บ้านแคนดิซไม่ได้แล้ว ยังไงกลับ โรงแรมก่อนก็แล้วกันนะเทเลอรื"เขามองกระจกหลังแล้วบอกนักร้องคนดังที่นั่งข้างๆ

"ยังไงก็ได้ "เทเลอร์ถอดแว่นกันแดดออก แล้วเอนตัวลงกับเบาะรถ เธอกำลังคิดถึงใครบางคนอยู่ ตอนนี้อะไรก็มากวนใจเธอไม่ได้

แต่แล้ว.....

"อะไรนะ"เทเลอร์โวยลั่นเมื่อได้ยินคำตอบจากปลายสาย

"โอ๊ยๆ อะไรอีกล่ะหล่อนเพิ่งจะเจ็ดโมงโวยวายอะไรอีก" ผจกส่วนตัวที่ยกถาดอาหารเช้ามาให้เธอในห้องพักมุนหน้าสงสัย

"ก็แคนดิซน่ะสิ"เทเลอร์หงุดหงิด

"เรื่องอะไรย่ะ ก็เดี๋ยวหล่อนก็ได้เจอกันแล้วนี่"เขาไม่เข้าใจว่าทำไมเทเลอร์ถึงต้องเหงุดหงิดขนาดนั้น

"เลื่อนไม่ได้เหรอ"เทเลอร์เสียงอ่อนลงเมื่อปลายสายบอกเธอ

"อือ...ก้ได้ ถ้าป่านนั้นชั้นยังไม่ได้ไปไหนนะ"เทเลอร์วางสายไปด้วยใบหน้างุ้มๆ

"ตกลงเรื่องอะไร"ผจกส่วนตัวถามเธออีกครั้ง

"เจ๊คิดดูนะ กว่าชั้นจะมีเวลามาหาเค้าได้ มันยากลำบากขนาดไหน แล้วนี่...จู่ๆบอกต้องบินด่วนไปถ่ายโฆษราน้ำหอมที่ลอนดอน"เทเลอร์หัวเสีย

"แล้วกัน...เอาน่าใจเย็นๆสิ ไม่ใช่ว่าแคนดิซไม่อยากจะเจอเธอนี่ แค่ต้องทำงาน ก็เหมือนหล่อนนั่นล่ะ ไม่คิดบ้างล่ะว่าแคนดิซก้ต้องรอหล่อนอยู่เรื่อยๆเหมือนกัน"เขาแจงให้เธอฟัง เทเลอรืจึงเริ่มใจเย็นลง

"ก็จริงอย่างที่เจ๊ว่า"เทเลอร์หน้าเจื่อน

"งั้นก็รีบกินๆซะเดี๋ยวชั้นจะพาไปช็อปปิ้งให้หายเครียดดีมั้ย"ผจกส่วนตัวของเธอตบไหล่เทเลอรืเบาๆ เจ้าตัวพยักหน้าแล้วทำตามที่เขาบอก

"เจ๊..."เทเลอร์เรียก ขณะที่เขากำลังดูตารางงานของเทเลอร์

"นานแค่ไหน"เทเลอร์เปรย

"อะไรนานแค่ไหน"เขาถามกลับ

"ก็ทัวร์คอนเสิตร์รอบนี้"เทเลอร์ว่า

"เห้อ...เอาอีกแล้ว เอาเป็นว่าเรื่องนั้นหล่อนไม่ต้องเป็นห่วง ชั้นจะพยายามหาเวลาให้หล่อนพักให้มากที่สุด แล้วก็จะพยายามหาให้ตรงกับช่วงที่แคนดิซพักด้วยโอเคมั้ย"เขามองค้อนเธอ

"เจ๊ทำได้เหรอ"เทเลอร์แปลกใจ

"มีอะไรในโลกนี้ที่ชั้นคนนี้ทำให้หล่อนไม่ได้บ้างย่ะ แต่ชั้นโทรเช็คมาแล้ว งานของแคนดิซด่วนจริงๆ แคนดิซเป็นแบรนด์แอมบาสเดอร์มา3ปีแล้ว ไงไงถ้าโดนเรียกด่วนเธอก็ต้องไป เข้าใจแคนดิซหน่อยเถอะนะเทเลอร์"เขาพยายามจะอธิบายให้เธอเข้าใจ

"ชั้นรู้ๆ...แต่ทำไม....กว่าจะได้เจอกันซักทีก็ยากแล้ว แต่กว่าจะได้มีเวลาอยู่ด้วยกันเนี่ย มันก็ยากเย็นเหลือเกิน"เทเลอร์เสียงอ่อย

"เอาน่าๆ ทนหน่อย ไม่กี่วันไม่ใช่เหรอ ยังทันหรอกน่า กว่าจะต้องทัวร์รอบนี้ก็อีก..อืม....สองอาทิตย์กว่าๆ"เขาดูตารางงานของเทเลอร์

"น่าเบื่อชะมัด"เทเลอร์หงุดหงิด กว่าจะได้เจอกับแคนดิซก็อีกเป็นอาทิตย์แล้วระหว่างนั้น เธอจะทำอะไรล่ะ"นักร้องคนดังมุนหน้า ถอนหายใจเนื่อยๆ


แต่ละวันผ่านไปด้วยความน่าเบื่อ เทเลอร์ขลุกตัวอยู่แต่ในห้อง นานๆถึงจะออกไปหาอะไรทานนอกโรงแรม หรือไปช็อปปิ้งซักที แต่เธอก็ยังเบื่ออยู่ดี แม้จะได้คุยกับแคนดิซอยู่ทุกวัน แต่นางแบบดังก็ยังระบุวันกลับแน่ชัดไม่ได้ เทเลอร์ได้แต่รอ และเริ่มเข้าใจความรู้สึกของนางแบบคนดังแล้วว่าเป็นอย่างไรที่ต้องรอคอยใครซักคนนานๆ


"ฝันดีนะ"แคนดิซเฟสไทม์มาคุยกับเธอก่อนที่เจ้าตัวจะโบกมือบายๆ เทเลอร์ยิ้มแหยๆให้คนรักแล้วพยักหน้า เธอต้องอดทน ขนาดแคนดิซยังเคยรอเธอเป็นเดือนๆมาแล้ว แล้วนี่ยังไม่ถึงสองอาทิตย์ด้วยซ้ำ เธอกลับทรมานเพราะความคิดถึงจนแทบจะบ้าตายอยู่แล้ว

เทเลอร์ผลอยหลับไปพร้อมๆกับนึกถึงคนไกล เธอได้แต่หวังว่าขอให้แคนดิซเสร็จงานแล้วกลับมาหาเธอไวไว



"คิดถึงคุณจัง"เสียงเบาๆแทบจะเป็นเสียงกระซิบดังขึ้นริมหูของคนที่ยังนอนขดตัวอยู่ใต้ผ้าห่มอุ่นผืนหนา  มือเรียวบางเย็นเฉียบจากอากาศหนาวเหน็บภายนอกทำให้เธอต้องรีบซุกตัวเข้ามารับไออุ่นบนเตียงด้วยอีกคน ทำเอาคนที่กำลังนอนหลับสบายสะดุ้งตกใจตื่นเมื่อถูกมือเย็นสัมผัสเข้าที่เอว เทเลอร์รีบหันหน้ามองก็พบกับรอบยิ้มหวานของคนไกลที่เพิ่งกลับมาถึงยามดึก

"แคนดิซ!!"เทเลอร์มุนหน้าแปลกใจเรียกชื่อคนรักเสียงหลงที่เห็นนางแบบคนดัง เธอแทบไม่เชื่อสายตาของตัวเองเมื่อได้เห็นว่าใครกันที่นอนอยุ่ข้างๆเธอตอนนี้

"หืม..."คนที่เพิ่งจะซุกตัวนอนข้างๆขานตอบแล้วกอดอีกคนแน่นเพื่อรับไออุ่น

"มาได้ยังไง ไหนบอกว่ายังไม่รู้ว่าต้องกลับเมื่อไรไง"ด้วยความสงสัย ความง่วงที่มีจึงหายไปในทันทีเจ้าตัวขมวดคิ้วน้อยๆจ้องหน้าอีกคนถามด้วยความสงสัย

"ไว้ถามพรุ่งนี้ได้มั้ย แล้วจะตอบทุกอย่างเลย"คนถูกถามอมยิ้มจ้องอีกคนกลับ แต่ดูเหมือนความสงสัยในตัวนักร้องคนดังยังไม่หมดไปง่ายๆ เจ้าตัวยันตัวลุกขึ้นไม่ยอมโอนอ่อนตามแรงอีกคนที่พยายามจะรั้งตัวเธอให้นอนลง

"ก็อยากรู้ตอนนี้"คนช่างสงสัยตีหน้ายุ่งจ้องหน้าคนข้างๆ

"พรุ่งนี้นะ "แคนดิซว่า แล้วดึงอีกคนในเซล้มตัวลงนอนข้างๆเธอได้ในที่สุด

"ขี้โกง"เสียงเล็กๆดังขึ้นเบาๆ ราวกับตัดพ้อที่นางแบบคนสวยไม่ยอมทำตามใจเธอ

"ไม่ได้ขี้โกงซักหน่อย แต่ตอนนี้หนาวจังเลยขอชั้นกอดหน่อยสิ"เสียงตอบกลับมาเบาๆทำเอาคนที่กำลังจะประท้วงคนรักถึงกับอายหน้าแดง

" เพิ่งกลับมาถึงแท้ๆ จะทำอะไรชั้นอีกล่ะ"

"ตั้งหลายวัน ไม่คิดถึงกันเลยหรือไง ใจร้ายจัง" คนถูกถามประท้วงบ้าง แคนดิซจ้องหน้าคนในอ้อมกอดแล้วแอบกัดเบาๆที่ปลายจมูกโด่งของคนรักด้วยความหมั่นเขี้ยว

"คิดถึงสิ ใครจะไม่คิดถึงล่ะ"เทเลอร์ว่าอ้อนๆ แล้วขยับตัวแนบชิดนางแบบคนดังมากขึ้น

"งั้น....ขอกอดให้หายคิดถึงหน่อยได้มั้ย"เสียงกระซิบแผ่วเบาที่ออกมาจากริมฝีปากบางได้รูปสวย ทำเอาคนที่ได้ยินยิ่งเขินอายงุดหน้าหลบเธอเป็นพัลวัล

"ไม่ได้เหรอ"คนขี้แกล้งยิ่งเห็นอีกคนเขินอายมากเท่าไรเธอก็ยิ่งสนุก

"บ้า แล้วจะให้ชั้นตอบอะไรล่ะ"เทเลอร์พึมพำตำหนิคนที่กอดเธอเบาๆ  แคนดิซหัวเราะขำที่ทำให้อีกคนอายม้วนหนักกว่าเดิม

"คิดถึงคุณที่สุดเลย"แคนดิซบอกคนรักอีกครั้ง พร้อมกับมอบจุมพิตหวานให้อีกคนที่รอรับความความเต็มใจ มืออุ่นๆของนักร้องคนดัง

ค่อยๆลูบไล้สะเปะสะปะบนตัวของนางแบบคนดังไปทั่ว และดูเหมือนว่าอุปสรรคสำคัญที่ถึงกับทำให้เธอเบ้หน้าก็คือกระดุมเสื้อตัวสวย

ของแคนดิซนี่เอง เทเลอร์พยายามปลดมันออกด้วยความยากลำบาก จนนางแบบดังแอบขำกับท่าทางรีบร้อนของอีกคน

"ให้ช่วยมั้ย"แคนดิซกระซิบถามเบาๆ

"ไม่เอา ชั้นแกะเอง"เสียงเล็กๆเอาแต่ใจเหมือนเด็กๆทำให้นางแบบคนดังยอมตามใจอีกคน ปล่อยให้คนรักทำตามต้องการและแน่

นอนว่าชุดนอนตัวเก่งของเทเลอร์นั้นถูกเธอปลดออกอย่างง่ายดาย

ในที่สุดบราเซียสีหวานก็เผยให้เธอได้เห็น ภายใต้แสงสลัวๆหลังจากพยายามอยู่นาน เทเลอร์ปลดกระดุมเสื้อของคนรักออกได้สำเร็จ เธอยิ้มราวกับมันคือชัยชนะ ทั้งๆที่ตัวเองนั้นแทบจะไม่มีอะไรปิดบังร่างกายแล้วแท้ๆ แคนดิซยิ้มแล้วรั้งเอวบางๆของคนรักให้เข้ามาแนบชิดตัวเธอมากยิ่งขึ้น จุมพิตครั้งแล้วครั้งเล่า ยิ่งทำให้อีกคนรับรู้ถึงแรงปรารถนาที่อีกฝ่ายต้องการในตัวเธอว่ามันมีมากเพียงไร

เสียงครางเล็กๆดังขึ้นเมื่ออีกฝ่ายหยิบยื่นรอยจูบตรงส่วนที่ไวต่อความรู้สึก เทเลอร์ไม่ยอมให้นางแบบคนดังได้แกล้งเธอแต่ฝ่ายเดียวเจ้าตัวเกร็งตัวฝืนแรงอีกคน แล้วพลิกตัวขึ้นมาทาบทับอยู่ด้านบนได้เป็นผลสำเร็จ

คนที่อยู่ด้านล่างมุนหน้าแปลกใจเล็กน้อยที่ครั้งนี้ คนรักของเธอเป็นฝ่ายรุกเร้าและไม่ตามใจเธอเหมือนทุกครั้ง  :5:

[img]http://upic.me/i/1l/2banner.jpg[/img]





ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น