นึกถึงสีหน้าเหยียดๆที่อีกฝ่ายมอง
"เหอะ"เทเยอร์ถอนหายใจ
"เพลาๆหน่อย"ลิลลี่ที่มองหาเพื่อนอยู่นานรีบเดินมาห้ามเพราะดูท่านักร้องคนดังจะไม่เหลือภาพลักษณ์ให้รักษาแล้ว
"คนเรานี่มีปากก็พูดไปเรื่อยนะ"เทเยอร์เปรย ขณะยกแก้วขึ้นดิ่มอีกจนหมด
"เฮ้ย พอๆ"ลิลลี่รีบปรามพร้อมคว้าแก้วออกจากมือเพื่อน
"ไหวน่า แกไปสนุกต่อเถอะ"เทเลอร์บอกเพื่อน
"แน่ใจ"ลิลลี่มองหน้าเพื่อนที่บอกว่าตัวเองยังไหวแต่จากท่าทางแล้วเธอคิดว่าเพื่อนไม่น่าจะไหวอย่างที่พูด
"ชั้นว่า ชั้นโทรเรียกเจ๊ให้มารับแกดีกว่า"ลิลลี่มุนหน้าแล้วตัดสินใจโทรหาผู้จัดการส่วนตัวของเทเลอร์
"ห๋า.....อะไรนะ!! รถชน แล้วเป็นอะไรมากมั้ย" ลิลลี่ตกใจเมื่อได้ทราบเรื่องจากปากของผจก ของเทเลอร์
"แล้วเทเลอร์ล่ะ"ลิลลี่รีบถามกลับไปอีก
"ฝาก?อย่ามาพูดเล่นนะ ยังไงเจ๊ก็ต้องมา "ลิลลี่เริ่มหัวเสีย
"ไม่ได้...โอเคๆ ได้ ไวไวล่ะ" หลังจากเถียงกับผจก ของเพื่อนอยู่ซักพัก ทางนั้นก็ตัดสินใจว่าจะรีบมาให้เร็วที่สุด แต่ก็ยังไม่สามารถระบุเวลาได้ บอกเพียงแค่จะรีบมาให้เร็วที่สุดเท่านั้น
เวลาผ่านล่วงเลยไป ผู้คนในงานเริ่มทะยอยกลับ ลิลลี่นั่งมองเพื่อนที่ฟุบไร้สติไปแล้วที่บาร์
"ชั้นไม่เคยเห็นแกจะอาการหนักขนาดนี้จริงๆนะเทเลอร์"ลิลลี่เปรย เธอส่งยิ้มให้คนอื่นๆที่กำลังทะยอยกลับ แล้วมองนาฬิกา "
จะตีหนึ่งแล้ว เจ๊นะเจ๊"ลิลลี่มุ่นหน้า แต่เธอก็เป็นห่วงเพื่อนจนไม่กล้าจะทิ้งไปไหน
"เจ๊ว่าไง...ห๋า ยังอยู่ที่โรงพัก มาไม่ได้"ลิลลี่ ทำหน้าเซ็งๆ หลังจากวางสายไป เธอจะทำอย่างไรกับแม่เพื่อนนักร้องคนดังนี้ดี
-----
"ใช่ คิดถึงคุณเหมือนกัน ใครจะไม่อยากเจอล่ะ"
"ใช่ค่ะ จะกลับแล้ว งานน่าเบื่อจะตาย สู้คุยกับคุณไม่ได้หรอก"
"ค่ะ เจอกันค่ะ" นางแบบสาวคนดังคู่กรณีของเทเลอร์หลังจากประทะฝีปากกันแล้ว เธอก็หมดอารมณ์จะสนุก จึงปลีกตัวหาที่เงียบๆออกมาคุยโทรศัพท์กับแฟนหนุ่มที่ระเบียงห้องหนึ่งในโรงแรม
"ดึกขนาดนี้แล้วเหรอ..กลับดีกว่า"แคนดิซว่าแล้วคว้าโค้ทตัวยาวขึ้นสวมเตรียมตัวจะกลับ
โรงแรมที่พักของตัวเองที่อยู่ที่ฝากหนึ่งของเมือง เจ้าตัวรีบโทรติดต่อให้คนขับรถมารับ แต่ก็ต้องมุนหน้าอีกครั้งเพราะไม่มีคนรับสาย
"ทำไมไม่มีคนรับนะ"แคนดิซพึมพำแล้วเดินออกมาจากห้อง
"อ้าว...แคนดิซยังไม่กลับอีกหรอ"ลิลลี่ที่มันเห็นเพื่อนรีบเอ่ยเรียก
"กำลังจะกลับแล้วล่ะ เธอล่ะ"แคนดิซยิ้มให้เพื่อนนางแบบ
"ก็ว่าจะกลับแล้ว แต่..."ลิลลี่มุนหน้าแล้วมองไปทางนักร้องดัง
"เหอะ...เละเลยนะ ทำไม?รอคนมารับเหรอ"แคนดิซแค่นหัวเราะ
"ช่วยอะไรหน่อยสิ"ลิลลี่เอ่ยปาก
"อะไรเหรอ"แคนดิซถามกลับ
"เหม็นเหล้าชะมัด"นางแบบคนดังบ่น ขณะช่วนลิลลี่หิ้วปีกเทเลอร์ไปยังห้องใกล้ๆ
"ขอบใจนะ ชั้นเองก็ไม่รู้จะทำยังไง ขืนออกไปแบบนี้ เทเลอร์เละแน่ พวกนั้นคงไม่ปล่อยให้ข่าวนี้หลุดมือแน่ๆ"ลิลลี่หมายถึงปาปารัสซี่และนักข่าว
"ปกติเป็นแบบนี้เหรอ"แคนดิซถามถึงอีกคนจากลิลลี่
"ไม่นะ...แต่ไม่รู้ไม่เจอใครพูดอะไรไม่เข้าหูมาหรือเปล่า เห็นแบบนี้เทเลอร์น่ะอ่อนไหวกับเรื่องพวกนี้จะตาย"ลิลลี่อธิบายให้เพื่อนนางแบบฟัง แคนดิซอึ้งไป ไม่คิดว่าเธอนี่เองที่เป็นสาเหตุให้อีกคนเมาเละเทะ แต่เจ้าตัวก็ไม่ได้คิดว่าเป็นความผิดของตัวเอง อยู่วงการแบบนี้ มามัวคิดเล็กคิดน้อยก็พอดีกันล่ะไม่ต้องทำอะไร แคนดิซยักไหล่ แล้วช่วยลิลลี่ประครองเทเลอร์ไปที่เตียงนอน จากห้องว่างมากมายที่ทางVS เหมาไว้ทั้งชั้น
"ขอบใจนะ"ลิลลี่หันมายิ้มขอบคุณในน้ำใจของเพื่อนนางแบบ
"ไม่เป็นไรน่า แล้วไม่ต้องห่วงนะ เรื่องนี้ชั้นไม่บอกใครหรอก"แคนดิซหลิ่วตาให้ลิลลี่แล้วเดินออกจากห้องไป เธอโทรหาคนขับรถอีกครั้งแต่ก็ยังไร้ซึ่งวีแววคนรับสาย
"อะไรกันเนี่ย"นางแบบดังหัวเสีย เพราะนี่ก็ดึกมากแล้ว จะเรียกแท็กซี่เธอก็กลัวว่าจะเป็นข่าวอีก
"เอ้ายังไม่กลับอีกเหรอ"ลิลลี่แปลกใจที่ยังเห็นแคนดิซเดินวนไปวนมาอยู่หน้าลิฟท์
"คนขับรถชั้นน่ะสิ ไม่ยอมรับสาย แล้วจะกลับโรงแรมยังไงเนี่ย"
"แล้วเธอล่ะ"เธอถามกลับ
"จะกลับแล้วเหมือนกันพอดีว่า...เค้ามารอแล้วน่ะ"ลิลลี่ยิ้มอายๆเพราะแฟนหนุ่มของเธอรออยู่ที่ล็อบบี้โรงแรมด้านล่าง
"ดีจังเลยนะ..."แคนดิซอมยิ้ม
"ถ้าไงก็รออยู่ที่นี่ไม่ก็ค้างเลยก็ได้นี่ "
"ไม่ล่ะ เดี๋ยวชั้นจะลองโทรอีกที"แคนดิซเบ้หน้า
"จริงสิ อะนี่ เผื่อเปลี่ยนใจ""ลิลลี่ว่าแล้วยื่นคีการ์ดห้องๆหนึ่งให้เธอ
"โอเคงั้นก้โชคดีนะ"ลิลลี่ยิ้มให้เธออีกครั้งแล้วกดเรียกลิฟท์ แคนดิซลองโทรหาคนขับรถอีกหลายต่อหลายครั้งแต่ก็ยังไม่มีใครรรับสาย เธอจึงฝากข้อความไว้แทนและหวังว่าทางโรงแรมจะส่งรถมารับเธอ บรรยากาศรอบตัวเธอเริ่มวังเวงทั้งชั้นเงียบสงัด
"ค้างก็ค้าง"แคนดิซเบ้หน้า เธอเพลียเต็มทีดูท่าคงจะต้องค้างที่นี่อย่างที่ลิลลี่ว่า
"2702"แคนดิซพึมพำดูหมายเลขห้องบนคีการ์ด
"ล้อกันเล่นใช่มั้ยเนี่ย"เธอมุนหน้าอีกครั้ง ใช่แล้วห้องที่ลิลลี่ให้คีการ์ดเธอนั้นก็คือห้องๆเดียวกับที่เทเลอร์อยู่นั่นเอง
"ห้องตั้งเยอะแยะทำไมต้องห้องเดียวกับยัยนั่นด้วยนะ แคนดิซบ่นอุบ แต่ก็ไม่อยากเสียเวลาที่ไปล็อบบี้เพื่อขอห้องอื่น เธอง่วงเต็มทน หลังจากเข้าไปภายในห้องเธอก็เห็นเทเลอร์ยังนอนหลับสนิทอยู่ที่เตียง แคนดิซปลายตามองนักร้องดัง พลางคิดว่า ไม่น่าเชื่อว่าคนอย่างเทเลอร์จะอ่อนไหวกับคำพูดแบบนั้นของพวกเธอ
หลังจากจัดการกับตัวเรียบร้อยแล้วเธอก็คิดว่าได้เวลาที่ตัวเองต้องพักผ่อนเสียที
"หือ"แคนดิซมุนหน้า กระเป๋าของเทเลอร์ที่วางอยู่ที่โซฟาเรียกร้องความอยากรู้อยากเห็นในตัวเธอขึ้นมาทันที เจ้าตัวมองหน้าเจ้าของที่หลับไม่รู้เรื่องแล้วถือวิสาสะเปิดดูทันที
"นึกว่าจะมีอะไรซะอีก "แล้วนางแบบคนดังก็ต้องเบ้หน้า คิดว่าจะเจออะไรดีๆเสียอีก แต่เธอกลับเจอเพียงแค่โทรศัพท์มือถือ เครื่องเล่นเพลงพกพา ลิปกอส และไดอารี่ แน่นอนว่ามาถึงขั้นนี้แล้วนางแบบคนดังไม่รีรอ รีบเปิดดูไดอารี่ของนักร้องดังทันที
ส่วนใหญ่จะเป็นเนื้อเพลงที่เจ้าของคงจะยังแต่งไม่เสร็จ แคนดิซเปิดอ่านไปเรื่อยๆ ไม่น่าเชื่อไดอารี่เล่มเล็กจะสามารถทำให้เธอรู้จักคนที่ยังนอนหลับไม่รู้เรื่องบนเตียงมากขึ้น
"คิดถึง อยากเจอ จะดีแค่ไหนถ้าหนีไปจากตรงนี้ได้" แคนดิซแอบขำเมื่อเห็นข้อความและรอยขีดฆ่า
"นี่คงจะหลังจากเลิกกันล่ะสิ"แคนดิซพึมพำ
"บางครั้งความรัก มันก็ไม่ใช่เพียงแค่เรื่องของคนสองคน"แคนดิซไล่อ่านเรื่องราวที่เทเลอร์เขียนไปเรื่อยๆ เธอเงยหน้าขึ้นมองคนที่ยังหลับอยู่บนเตียงอีกครั้ง ทัศนะคติที่มีต่ออีกคนเริ่มเปลี่ยนไป นี่สินะเรื่องที่ไปด้วยกันไม่ได้ระหว่างความมีชื่อเสียง ความโด่งดัง และเรื่องส่วนตัว
"It not my fault if someone cheats and I write a song about" แคนดิซสะดุดกับข้อความสุดท้ายที่เธอได้เห็นในไดอารี่ เรื่องที่เธอเคยได้ยินหรือเคยได้ข่าวเกี่ยวกับนักร้องดังนั้นช่างต่างกันโดยสิ้นเชิงกับข้อความในไดอารี่เล่มนี้ แคนดิซเก็บไดอารี่เล่มนั้นกลับลงกระเป๋าของเทเลอร์ แล้วหลับลงได้ในที่สุด
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น