***เนื้อหาต่อจากนี้เป็นในส่วนของเล่ม 3 ค่ะ ถ้าบางช่วงบางตอนหายไปก็เพราะเป็นเนื้อหาที่ต่อจากเล่ม 2 ซึ่งไม่ได้ลงให้อ่านในเวบค่ะ***
--------------------------------------------------------------------------------------------------
“ขอโทษนะคะ แต่ พี่ตาลช่วยกลับไปก่อนได้มั้ย ใหม่...”สีหน้าสาวตาคมดูหนักใจและครุ่นคิด น้ำตาลหน้าเสีย เธอขยับเข้าใกล้คนที่นั่งก้มหน้า “ใหม่มีอะไรใหม่บอกพี่สิ บอกพี่”น้ำตาลคาดคั้นด้วยน้ำเสียงกร้าวขึ้น นั่นยิ่งทำให้คนที่กำลังสับสนยิ่งรู้สึกกดดันและเครียดมากขึ้น
“ใหม่ ใหม่..ใหม่ไม่รู้ ใหม่ไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น” ในที่สุดสาวตาคมก็ทนไม่ไหวเธอปล่อยโฮร้องไห้ออกมา ใช้สองมือปิดหน้า เธอไม่ต้องการให้น้ำตาลเห็นความอ่อนแอที่มี ความอ่อนแอที่กำลังเกาะกินใจของเธอ “ใหม่ไม่รู้ได้ยังไง ใหม่บอกพี่มานะว่าเกิดอะไรขึ้น”น้ำตาลเองก็เริ่มที่จะทนไม่ไหวเหมือนกัน เธอเองก็ต้องการความมั่นคง ถ้าใหม่ยังโลเลอยู่แบบนี้เธอเองก็คงจะต้องรู้สึกทรมานไม่ต่างไปจากใหม่แน่ๆ “ใหม่...ใหม่ขอโทษ...ใหม่..รู้สึกกับพี่ไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว..ใหม่รัก...รัก...คนอื่น” เจ้าตัวโพล่งสิ่งที่อัดอั้นอยู่ในใจออกไปจนหมดสิ้น
“คนอื่น...ใคร ใครกันใหม่ ไม่จริงใช่มั้ย ใหม่อย่าล้อพี่เล่นแบบนี้สิ เรารักกันไม่ใช่เหรอคะ” น้ำตาลหน้าชา เธอไม่เชื่อในสิ่งที่ตัวเองได้ยิน เป็นไปไม่ได้เด็ดขาด ใหม่เป็นของเธอเท่านั้น เป็นของเธอเพียงคนเดียว “ใหม่รู้ ใหม่ก็ไม่เข้าใจตัวเองใหม่ขอโทษแต่ใหม่รักพี่ไม่เหมือนเดิมแล้ว ใหม่ขอโทษ” เธอเงยหน้ามองหนน้าของน้ำตาล เธอรู้สึกเสียใจที่สุด แต่ความรู้สึกที่มีมันก็ยากที่จะฝืนอีกต่อไปแล้ว เธอรักแอ๋ม รักมากกว่าใครๆ รักจนไม่รู้จะทำตัวอย่างไรแล้ว
“ใหม่ล้อพี่เล่นใช่ไม๊ ใหม่แค่โกธร ใหม่แค่จะแก้แค้นพี่ ที่พี่เคยทิ้งใหม่ไปใช่ไม๊” น้ำตาลพูดราวกับคนเสียสติ เธอรั้งตัวใหม่เข้ามากอดไว้แน่น แน่นจนอีกคนอึดอึด “ใหม่ขอโทษ ขอโทษ ขอโทษ” เธอได้แต่เพียงพูดขอโทษ ย้ำๆ เพราะเธอไม่รู้จะทำอย่างไรดีแล้วในตอนนี้ “พี่ไม่เชื่อแล้ว พี่ก็ไม่มีวันยอมให้ใหม่รักคนอื่นเด็ดขาด” น้ำตาลสะอื้น เธอหอมแก้มที่อาบไปด้วยน้ำตาของใหม่เบาๆ และผละจากไปทันที
“ชั้นจะต้องรู้ให้ได้ว่าเธอเป็นใคร” น้ำตาลกำมือแน่นขณะอยู่ในลิฟท์ ใครกันบังอาจมาแย่งชิงดวงใจของเธอ ใครกันที่ทำให้ใหม่เปลี่ยนไปเธอยอมไม่ได้เด็ดขาด
------------------------
“เฮ้อ....”
“แกเป็นอะไรของแก ชั้นเห็นแกเอาแต่ถอนหายใจมาเป็นอาทิตย์ๆแล้วนะ” ดาวมหาลัยคนสวยที่สังเกตุเห็นพฤติกรรมแปลกๆของเพื่อนในระยะหลังๆเริ่มรำคานและอดที่จะถามไม่ได้ “เปล่า”ใหม่ตอบเอื่อยๆแล้วพลิกตัวนอนเอนหลังกำลังจะไหลยาวไปถึงตักของพลอยชมพูที่นั่งอยู่ข้างๆ “แน่ะๆ “น้ำผึ้งมองตาขวางพร้อมส่ายนิ้วใส่เพื่อนรัก
“หวงจริงนะ”ใหม่ตอบเซ็งๆ แล้วคว้าหมอนอิงมาหนุนแทน “พี่ใหม่ไม่สบายใจอะไรเหรอคะ”พลอยชมพูลองถามบ้างก็ไม่ใช่แต่น้ำผึ้งเพียงคนเดียวที่จะเห็นความเปลี่ยนแปลงของใหม่ แต่เธอก็สังเกตเห็นเช่นกัน “ไม่มีอะไรหรอกจ้าน้องพลอย ขอบใจนะที่เป็นห่วง”ใหม่เจื่อนยิ้มให้หวานใจเพื่อนสนิท
“เอ่อจริงสิแล้วเรื่องรับน้องที่คณะแกไปถึงไหนแล้ว เห็นว่าคณะแกปีนี้จะไม่ออกนอกม. เหรอ” น้ำผึ้งลุกจากโต๊ะดราฟมานั่งที่โซฟารวมกับอีกสองสาว “อือก็คงยังงั้น ทำไงได้คณะชั้นโดนตัดงบ คงทำอะไรมากไม่ได้หรอก อยู่ใน ม.ก็ดีเหมือนกัน”ใหม่ชี้แจง
“แล้วของแกล่ะ”ใหม่ถามน้ำผึ้งบ้าง
“ยังไม่รู้เลยแต่ปีนี้น่าจะขึ้นเหนือ”
“หรูจริงนะ แหงสิ ถาปัตมันลูกรักอธิการนิ ใครมันจะลูกเมียน้อยเหมือนวิดยาล่ะ”ใหม่บ่น
“เราล่ะเคลียงานเสร็จยังเดียวใกล้ๆแล้วเดือดชั้นไม่ช่วยนะ” น้ำผึ้งรีบพูดดักคอพลอยชมพูที่พักหลังๆมานี่เจ้าตัวเริ่มจะด้ใจ มักจะทำงานไม่เรียบร้อยรอให้เธอแก้ให้อย่างเดียว
“พี่ผึ้งอ่า...ไม่ช่วยพลอยแล้วจะช่วยใครล่ะค๊า”คนหน้าใสอ้อนเบาๆพร้อมเกาะแขนน้ำผึ้ง
“ไม่ต้องมาอ้อนเลย ชั้นไม่ใจอ่อนหรอก”น้ำผึ้งอมยิ้มแล้วดีดหน้าฝากพลอยชมพูเบาๆ
“ใจร้าย” พลอยชมพูแอบบ่นเบาๆ
“เอ่อ หวานกันจริง ชั้นกลับห้องดีกว่า เซ็ง เบื่อ ว้อย” ใหม่ลุกขึ้นบิดขี้เกียจเตรียมจะกลับห้อง
“อ่ะ พลอยไปด้วย ไม่อยากอยู่กับพี่ผึ้งแล้ว”เจ้าตัวหันมาแล่บลิ้นใส่พี่รหัสแล้วรีบเดินตามใหม่ไปที่ประตู
“เดี๋ยว...”น้ำผึ้งเรียกเสียงเขียว พลอยชมพูหดคอแล้วค่อยหันมามอง “อะไรค๊า”พลอยชมพูยิ้มแหย๋ๆ “แล้วไอ้ที่กองๆอยู่บนโต๊ะชั้นนั่นล่ะ งานใครนะ เอ๋หรือว่าไม่เอาแล้วเดียวชั้นจะได้ขยำทิ้งโยนลงถังให้หมด ไปเลยนะ รีบไปแก้ให้เสร็จ” น้ำผึ้งดุ พลอยชมพูเลยต้องจำใจเดินกลับไปที่โต๊ะดราฟของนำผึ้งแล้วโบกมือลาใหม่ที่ยิ้มขำเธออยู่หน้าประตู
“จริงสิ..พี่ใหม่คะ พี่ใหม่” พลอยชมพูรีบวิ่งไปหาก่อนที่ใหม่จะออกจากห้องไป
“ว่าไงจ๊ะ”ใหม่ถาม
“พี่ใหม่จะไปไหนก่อนหรือเปล่าหรือจะกลับห้องเลยคะ”
“อืม...เดียวพี่ว่าจะลงไปเซเว่นก่อนน่ะ ทำไมเหรอ”
“งั้นฝากนี่ให้แอ๋มหน่อยสิคะ แอ๋มลืมไว้เมื่อเช้าเดียวเข้าห้องไม่ได้ พลอยคงไปไหนไม่ได้อีกนาน” พลอยชมพูป้องปากกระซิบเพราะกลัวน้ำผึ้งจะได้ยิน ใหม่เลิกคิ้วทำหน้าแปลกใจ แต่ก็รับสิ่งที่พลอยชมพูยื่นมาให้แต่โดยดี
“กระซิบอะไรกัน เธอน่ะไม่ต้องเถลไถลเลยนะ มาแก้งานให้ไวไวเลย” น้ำผึ้งส่งเสียงเตือน พลอยชมพูยักคิ้วส่งให้ใหม่แล้วรีบกลับไปแก้งานของตัวเองที่ยังไม่เสร็จ
“จริงๆเลยนะ สองคนนี้”ใหม่ยิ้ม
สาวตาคมลงไปหาซื้ออะไรทานที่ร้านสะดวกซื้อใกล้ๆแล้วกลับมานั่งรอสาวหมวยที่คอฟฟี่ช็อบใต้หอ เธอมองกุญแจห้องของสาวหมวยพลางนึกไปถึงเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ ที่เธอเคยแกล้งแอ๋ม เธออมยิ้มออกมาไม่รู้ตัว รอไปได้ซักพักเธอก็เห็นเป้าหมายเดินมาแต่ไกล แต่แอ๋มกลับไม่ได้มาคนเดียว รุ่นน้องของเธอที่บอกเธอว่าจะลองพยายามสู้อีกซักตั้งเรื่องของแอ๋มก็เดินติดตามต้อยๆมาด้วย
“ไอ้ป๊อก”ใหม่เอ่ยเรียกตั้งแต่ทั้งสองคนยังไม่เดินเข้ามา
“เจ๊” รุ่นน้องเธอยิ้มร่าผิดกับสาวหมวยที่เมื่อเห็นเธอก็ทำสีหน้าบอกบุญไม่รับทันที “ทำไรอะเจ๊”ป๊อกทัก
“รอคน”เธอตอบสั้นๆแล้วนั่งลงที่เดิม “ใครอะ”ป๊อกถามต่อ
“ป๊อกงั้นพี่ขึ้นห้องก่อนนะ” แอ๋มที่ไม่อยากจะเสวนากับใหม่เท่าไรก็รีบพูดสวนขึ้นมาพร้อมรีบเดินเพื่อให้ผ่านใหม่ไป
“ฮึ” ใหม่หัวเราะในลำคอ คนหูอาเรื่องอย่างแอ๋มถึงกับหันมามองค้อน “พี่ขำอะไร”แอ๋มว่า
“เปล๊า..เอ้าจะรีบกลับห้องไม่ใช่เหรอ ไปสิ” ใหม่ว่าลอยหน้าลอยตา พร้อมควงกุญแจในมือเล่นจงใจให้แอ๋มเห็น
“เอ๊ะ...กุญแจห้องแอ๋มนิ พี่ไปเอามาจากไหน”แอ๋มว่าแล้วรีบเดินเข้ามาหาใหม่พยายามจะคว้ากุญแจจากเจ้าตัว “อ่ะ อ่ะ อะไรกันคนอุส่าห์มารอจะเอากุญแจให้ รอตั้งนาน ขอบคุณซักคำก็ไม่มี”ใหม่ตัดพ้อ แต่ก็ยังไม่ยอมให้กุญแจห้องกับแอ๋ม
“ใครใช้ล่ะ”แอ๋มเถียงกลับแล้วพยายามจะแย่งกุญแจจากมือใหม่ ซึ่งมันก็ไม่ใช่เรื่องง่ายๆ “โห้พูดจาแบบนี้ น่าให้มากเลยนะ”ใหม่แอบยิ้มต่อล้อต่อเถียงสาวหมวย “เจ๊ อย่าแกล้งพี่แอ๋มสิ” ป๊อกที่ยืนมองเหตุการณ์อยู่ห่างๆบอกใหม่ “แล้วกุญแจห้องพี่แอ๋มไปอยู่ที่เจ๊ได้ไงอะ” ป๊อกสงสัย
“มีคนฝากไว้น่ะสิ แกคิดว่าชั้นจะไปเอามาจากไหนล่ะ” ใหม่ตอบแล้วรีบชักมือหลบแอ๋มที่ทำท่าตะกุยตะกายจะแย่งกุญแจจากมือเธอ “นี่ถ้าเจ๊ไม่ใช่ผู้หญิงนะ ป๊อกนึกว่าเป็นแฟนกะพี่แอ๋มแล้วนะเนี่ย แหม แกล้งกันกระหนุงกระหนิงเชี๊ยะ” ป๊อกพูดเล่นลอยๆแต่กลับทำให้อีกสองสาวได้อึ้ง
“ป๊อก”
“ไอ้ป๊อก”
ทั้งสองสาวประสานเสียงพร้อมกัน “โอ้ยใครจะเอายัยหมวยนี่เป็นแฟนมีหวังปวดหัวตาย” ใหม่รีบแก้ตัว
“ใช่ ใครจะเอาคนบ้าพลัง บ้าอำนาจ อย่างพี่เป็นแฟน” แอ๋มเองก็ไม่ยอม เถียงกับไปเช่นกัน
“ป๊อกพูดเล่นพี่ ทำไมดูจริงจังกันเลยอ่ะ” ป๊อกเสียงอ่อยไม่เข้าใจว่าทำไมทั้งสองคนถึงเห็นเป็นเรื่องจริงจังขนาดนั้น
“เอ่อๆช่างมันเถอะ”ใหม่รีบเปลี่ยนเรื่อง
“เอ้ากุญแจห้องเธอ น้องพลอยฝากมาให้บอกเธอลืมไว้เมื่อเช้า” ใหม่รีบส่งกุญแจห้องให้สาวหมวย แล้วเดินออกไปข้างนอกหอพักทันที “งั้นพี่ขึ้นห้องก่อนนะ”แอ๋มเองก็เริ่มทำตัวไม่ถูกเธอรีบบอกรุ่นน้องแล้วเดินหายเข้าไปในลิฟท์เช่นเดียวกัน
“อะไรของเค้ากันแว๊” ป๊อกยืนงงเกาหัวแกร๊กๆ ไม่เข้าใจทั้งสองคนเลยจริงๆ
ใหม่ถอนหายใจยาวอีกครั้งเมื่อเห็นชื่อของน้ำตาลบนหน้าจอมือถือ เธอปฎิเสธที่จะรับสาย แต่น้ำตาลก็ยังเฝ้าคอยโทรหาเธอเป็นระยะ เธอรู้ว่าตอนนี้เธอยังไม่พร้อมจะคุยอะไรกับน้ำตาลทั้งนั้น เธอต้องการแน่ใจว่าความรู้สึกที่มีให้ทั้งน้ำตาลและแอ๋มนั้นเป็นสิ่งที่ตัวเองต้องการจริงๆหรือไม่
“ไอ้ใหม่” เธอเงยหน้าขึ้นมองก็เห็นเพื่อนๆกำลังควักมือเรียกเธออยู่ที่ม้านั่งหินอ่อนหน้าคณะ
“ว่าไง”เธอทักกลับไป “ตกลงว่าไง” หนึ่งในนั้นรีบถาม
“อะไร ว่าไง”เธอทำหน้าฉงนถามกลับ “เอ้าก็เรื่องรับน้องไง แกได้ไปคุยกับพี่เค้ายัง”
“คุยแล้ว”เธอตอบ
“แล้วไงได้มั้ย”เพื่อนของเธอยังลุ้นคำตอบอยู่ “ไม่ได้...”ใหม่ตอบหน้าเรียบ ทั้งโต๊ะก็พร้อมใจกันถอนหายใจแล้วหน้าสลดกันเป็นแถว “ทำไมอะ” เขาถามต่อ
“ก็อำนาจการตัดสินใจไม่ได้อยู่ที่พี่เค้านิ อยู่ที่อธิการ แล้วอธิการเซย์โน พวกแกคิดว่าไงล่ะ”ใหม่อธิบายความ
“เซ็งว่ะ” เขาบอกเธอ หลังจากนั้นไม่นานทั้งกลุ่มก็แยกย้ายกันไป ใหม่ยิ้มขำไม่นึกว่าเพื่อนๆจะเป็นเอามากขนาดนี้
“น้องใหม่ๆ” ใครซักคนเรียกเธอ เธอเงยหน้าจากรายการที่กำลังทำขึ้นมอง “อ้าวเฮีย ไปไหนอะ มาโผล่วิดยาได้ไง” เธอยิ้มแป้นเมื่อเห็นชายร่างยักษ์ที่ชื่อ ยักษ์เดินมาหา “ส่งหญิงเขาตอบสั้นๆ”
“ฮั่นแน่ สาวที่ไหน”ใหม่หยอกเขา “แถวนี้แหละน่า แกอย่าสนใจเลย แล้วมานั่งทำอะไรอยู่คนเดียวแถวนี้อะ”ยักษ์ถามต่อ
“เรื่อยๆอะเฮีย รายงานอะ อีกนิดก็จะเสร็จแล้วกะว่าเสร็จจะได้ส่งเลย” ใหมอธิบาย “เอ่อขยันดีแฮะเรา เอ่อๆ จริงสิพี่ได้ข่าวว่าคณะเราปีนี้ไม่ออกข้างนอกเหรอ”เขาชวนคุยต่อ
“อือใช่แล้ว งบวิดยาไม่พออะเฮีย นอกจากจะเก็บเงินน้องๆเพิ่มอีก ไม่ไหวหรอก แค่นี้ใหม่ว่าก็เยอะแล้ว”เธออธิบาย
“แล้วคนอื่นๆว่าไงล่ะ” เขาซักต่อ
“ก็ไม่ว่าไงอะก็เซงกันไปตามระเบียบ แต่ใหม่ว่าก็ดีออกรับน้องใน ม สบายจะตาย”เธอว่าต่อ
“มันก็จริง”เขาพยักหน้าเห็นด้วย “แล้วของคณะพี่ล่ะ ตกลงไปไหน” ใหม่ถามบ้าง
“ขึ้นเหนือว่ะปีนี้ ว่าจะไปเจียงใหม่กันเจ้าๆๆ” ยักษ์ตอบ “เชียงใหม่เหรอพี่ ทำไมอะ”เธอถามต่อ
“ไม่รู้ ไอ้ผึ้งมันอยากไป”เขาอธิบายพลางโบ้ยปากเหมือนไม่ค่อยพอใจเท่าไร “ความคิดผึ้งเหรอพี่” ใหม่เริ่มตะหงิดๆ “อือใช่ พี่อยากไปน้ำตก อยากไปกาญว่ะ แต่ไอ้ผึ้งมันไม่ยอมมันบอกว่าต้องเชียงใหม่ แล้วใครจะกล้าขัดมันล่ะ ขนาดพี่เป็นพี่รหัสยังกลัวมันเลย” ยักษ์รีบอธิบายต่อ
“สงสัยจะติดใจ..”ใหม่แอบอมยิ้ม เพราะรู้อยู่แก่ใจดีว่าทำไมน้ำผึ้งถึงอยากไปเชียงใหม่หนักหนา “ติดใจ? ติดใจไรว่ะใหม่”ยักษ์สงสัย
“อ๋อ ไม่มีอะไรหรอกพี่ ก็ดีนะเชียงใหม่ เฟรชชี่ปีนี้กี่คนอะพี่” ใหม่ถามต่อ
“เอ่อจริงๆก็150กว่าๆนะ แต่ก็ไม่ไปกันเยอะอยู่ ไปแค่70-80คนเองมั้ง” เขาอธิบาย “ไปกันน้อยจัง”ใหม่สงสัย
“ดีแล้วไปน้อยๆ ไปเยอะก็ปวดหัว น้อยๆนี่แหละดี เอ่อเดียวมะรืน ภาคพี่จับสายแล้วนะ กะจับก่อนไปเลยไปโน้นได้มันส์กันสุดฤทธิ์”เขาว่าต่อ
“อ่า...งี้ผึ้งก็จะมีหลาน(รหัส)แล้วสิ”ใหม่ยิ้มขำ “ก็งั้นแหละ เจ้าพลอยก็จะได้เป็นพี่เค้าแหละ”ยักษ์ยิ้มตาปิด เขาอยู่คุยกับใหม่อีกซักพักก็ขอตัว
ใหม่นั่งทำงานของตัวเองไปเรื่อยๆ แต่เมื่อเธอเห็นรถของน้ำตาลขับเข้ามาจอด เธอก็รีบเก็บของทั้งหมดทันทีเธอยังไม่อยากเจอน้ำตาลตอนนี้
“ใหม่...ใหม่ เดียวรอด้วย” น้ำตาลเห็นสาวตาคมแต่ไกล เธอรีบเดินตามใหม่ที่เร่งฝีเท้าเพื่อจะเดินหนี แต่น้ำตาลก็ไวกว่าเธอคว้าแขนของใหม่ไว้ได้ทัน “จะไปไหน”น้ำตาลถามเสียงกร้าว “จะกลับห้องค่ะ”ใหม่ใจดีสู้เสือยิ้มน้อยๆ ทำให้น้ำตาลที่ตอนแรกดูโมโหที่เธอเดินหนีอารมณ์เย็นขึ้นเมื่อเห็นรอยยิ้มของใหม่ เธอจึงลดน้ำเสียงลง “ให้..พี่ไปส่งมั้ย”เธอถามต่อ
“เอ่อ..ไม่เป็นไรค่ะ ใหม่..ใหม่ว่าจะแวะหาผึ้งที่คณะก่อน” เธอแก้ตัว น้ำผึ้งไม่ได้อยู่ที่คณะ แต่กำลังไปดูหนังกับพลอยชมพูต่างหาก “งั้นพี่ไปส่ง” น้ำตาลไม่ยอมเลิกลา เธอคิดว่าใหม่อาจจะไปหาใครคนนั้นที่ทำให้ใหม่กำลังสับสนอยู่ก็เป็นได้
“ไม่เป็นไรจริงๆค่ะพี่ตาล แค่นี้เองใหม่เดินไปเองไวกว่า”เธออธิบาย
“ใหม่ พี่รู้ว่าใหม่รู้สึกไม่เหมือนเดิมกับพี่แล้ว แต่ขอเวลาพี่หน่อยได้มั้ยคะ เวลาที่อาจจะทำให้ใหม่รู้สึกกับพี่เหมือนเดิม” น้ำตาลเอ่ยราวกับกำลังอ้อนวอนขอความเห็นใจคนตรงหน้า แววตาที่เธอไม่มีวันลืม ดวงตาโตแสนสวยคู่นี้สะกดเธอ ทำให้เธอใจอ่อนได้ทุกครั้งไป
“ก็...ได้ค่ะ” ใหม่ใจอ่อนแล้วยอมเดินตามน้ำตาลขึ้นรถไป
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น