มาตามคำเรียกร้องและแรงคอมเม้นต์ จ้ะ
รีดเดอร์น่ารักแบบนี้ก็จัดไป
----------------------
"ไปๆเร็วๆ เลทมากแล้ว"ผจกส่วนตัวของนักร้องดังกำลังกระวีกระวาดรีบดันตัวเทเลอร์ให้เข้าไปในห้องแต่งตัว อีกไม่กี่นาทีข้างหน้าเธอต้องขึ้นแสดงแล้ว แต่เจ้าตัวกลับยังไม่พร้อม ท่าทางของเทเลอร์ดูไม่ค่อยดีเท่าไร
"ไหวแน่นะ"เขาถามย้ำนักร้องคนดังอีกครั้ง
"ไหวสิ ยังไงก็ต้องไหว ทุกอย่างเตรียมไว้หมดแล้ว" เทเลอร์กุมท้องของตัวเองแน่น เธอรู้สึกปวดมวนในท้องมาซักระยะแล้วแต่ก็คิดว่าตัวเองยังไหวจึงจำฝืนมาถึงตอนนี้
"หน้าซีดเป็นไข่ต้มเลยไหวแน่นะ"เขาถามย้ำ
"พร้อมหรือยังครับ อีก 3 นาทีนะ"สต๊าฟคนหนึ่งเข้ามาบอก เทเลอร์พยักหน้า
"ไหวๆ โอเคไปกันเลย"เธอยิ้มแล้วพยักหน้าให้ก่อนจะเดินออกจากห้องไป เทเลอร์ยอมรับว่าการแสดงครั้งนี้โหดเอาเรื่องสำหรับตัวเองเนื่องจากสภาพร่างกายที่ไม่พร้อม ระหว่างพักครึ่ง เจ้าตัวถึงกับต้องให้ทีมแพทย์ที่เตรียมไว้ฉุกเฉินมาดูอาการ
"ช่วงนี้มีเรื่องอะไรที่ทำให้ต้องคิดมากหรือเปล่าครับ"คุณหมอเงยหน้าขึ้นมาถามนักร้องดังที่ดูค่อยยังชั่วหลังจากได้รับยาไป
"ก็นิดหน่อยค่ะ"เทเลอร์ตอบพร้อมเจื่อนยิ้มให้
"พยายามพักผ่อนให้เยอะๆ ทำใจให้สบายอย่าคิดอะไรมากนะครับ"
"เทเลอร์เป็นอะไรเหรอคะคุณหมด"ผจกส่วนตัวของเทเลอร์ก็เป็นกังวลเช่นเดียวกับคนอื่นๆ
"เครียดลงกระเพราะน่ะครับ ถึงปวดท้องแบบนี้ ทางที่ดีพยายามอย่าคิดอะไรเครียดๆแล้วก็พักผ่อนให้เพียงพอ"
หลังจากได้รับยาและตรวจเป็นที่เรียบร้อย เทเลอร์ก็ทำได้แค่เพียงพยักหน้าให้ พร้อมเตรียมตัวที่จะขึ้นแสดงในครึ่งหลัง
ผจกส่วนตัวของนักร้องดังที่รู้สาเหตุว่าทำไมเทเลอร์ถึงกับเครียดลงกระเพราะ เหตุผลก็คงหนีไม่พ้นเรื่องของนางแบบคนดังแน่ๆ เขายิ้มให้เธอ พยายามจะทำให้เธอสบายใจที่สุดเท่าที่ตัวเองจะทำได้
"นิดหน่อยน่ะ ไม่เป็นไรหรอก"เทเลอร์ปดและพยายามจะยิ้มให้ รอยยิ้มที่เธอพยายามฝืนปั้นหน้ามาทั้งวัน
"อีกนิดเดียวทนหน่อย" เทเลอร์บอกตัวเองระหว่างรออยู่ด้านหลังเวที
"3 2 1"สิ้นเสียงสต๊าฟบอกคิว นักร้องคนดังก็รีบเปลี่ยนสีหน้าพร้อมเดินออกไปหน้าเวที เพื่อทำการแสดงของตัวเองต่อไป
หลังจบคอนเสิตร์ใหญ่ ตารางงานหลังจากนี้ถูกยกเลิกทั้งหมด ผจกส่วนตัวของเธอต้องการให้เทเลอร์พักผ่อนให้มากที่สุดเท่าที่จะมีเวลา เขาเดินกลับเข้ามาภายในห้องพักส่วนตัวของนักร้องดังพร้อมหอบช่อดอกไม้มากมายมาให้เจ้าตัวเช่นทุกๆครั้ง
"ชั้นวางไว้นี่นะ"เขาบอกเธอ แล้วเดินออกจากห้องไปเงียบๆเพราะเห็นสภาพของนักร้องคนดังก้พอจะรู้ว่าไอ้ที่บอกว่าไม่เป็นไรนั้น ความจริงแล้ว ...สาหัสเอาการ
"เจ๊ๆ"แต่แล้วอยู่ๆเทเลอร์ก็ผลุนผลันรีบวิ่งออกมาพร้อมหน้าตาตื่นๆในมือของเธอกำช่อดอกกุหลาบสีแดงสดช่อใหญ่ออกมาด้วย
"อะไรเป็นอะไร"เขาพลอยตกใจตามเทเลอรืไปด้วยอีกคน
"เมื่อไร....ดอกไม้นี่มาตั้งแต่เมื่อไร" เทเลอรืหน้าตาตื่นรีบถามเขา ผจกส่วนตัวของนักร้องดังเพียงแต่ทำหน้าเอ๋อๆ งงๆเพราะตัวเขาเองก็รับช่อดอกไม้ทั้งหมดต่อมาจากสต๊าฟที่เป็นทีมงานเท่านั้นเอง
"มะ..ไม่รู้เหมือนกันซัก15นาทีได้มั้ง ทำไม มีอะไรเหรอ"
"15นาทีเหรอ.."เทเลอร์รีบวิ่งออกไป ทิ้งความสงสัยไว้ให้ผจกว่าเกิดอะไรขึ้น เขาจึงต้องวิ่งตามนักร้องคนดังไปอีกคน
"อยู่ไหนๆ"เทเลอร์กึ่งวิ่งกึ่งเดินกลับไปด้านหลังเวลาอีกครั้ง พร้อมตะโกนถามทีมสต๊าฟของตัวเองว่าดอกกุหลายช่อสวยนี้มาจากไหน
"หลังเกทครับ..."หนึ่งในทีมงานตะโกนตอบเพราะเขาจำริบบิ้นที่ผูกที่ช่อดอกไม้ได้ มันมีจี้เล็กๆรูปนางฟ้าพร้อมปีกสีทองแนบมาด้วย
เมื่อได้ยินแบบนั้น นักร้องคนดังของเราจึงจำต้องวิ่งกระหืดกระหอบกลับไปทางเดิม
"เอ้า ต๊ายๆ จะไปไหนอีกละย่ะ ชั้นเหนื่อยนะ" ผจกส่วนตัวที่เพิ่งตามเทเลอร์มาถึงหลังเวทีก็จำต้องรีบวิ่งกลับตามเทเลอร์ไปอีกครั้ง
เทเลอร์เองก็เหนื่อยอยู่ไม่น้อยเพราะสถานที่ที่ใช่จัดคอนเสิตร์ก็ใช่จะเล็กๆ เธอวิ่งหอบๆสุดกำลังหวังเพียงแค่ให้คนที่เป็นคนนำดอกไม้ช่อนี้มาให้เธอนั้น ยังคงรอเธออยู่ เทเลอร์นึกแล้วพยายามจะเร่งฝีเท้าขึ้นอีก
ประตูด้านหลังถูกผลักออกเสียงดังพร้อมหัวใจของเจ้าของที่เต้นแรงหวังเพียงจะได้เจอหน้าใครคนนั้น ที่เธอเฝ้าคิดถึงมาตลอดหวังจะได้พบกันอีกครั้ง ถึงแม้จะรู้อยู่แก่ใจว่ามันไม่มีทางเป็นไปได้ แต่เธอก็ไม่อาจจะฝืนความรู้สึกที่มันเอ่อล้นได้อีกแล้ว
เทเลอร์กวาดสายตามองไปรอบๆ ด้านหลังของฮอล์จัดการแสดงเป็นลานจอดรถกว้างสุดสายตา แถมตอนนี้ก็เป็นเวลาดึกมากแล้วนั่นยิ่งทำให้ทัศนะวิสัยใจการมองหาของนักร้องคนดังยิ่งยากลำบากขึ้นไปอีก
"มองหาอะไรเหรอ"เสียงกระซิบเบาๆที่ดังขึ้นมาจากด้านหลังทำให้เทเลอร์รีบหันไปมอง นางแบบคนดังกำลังอมยิ้มพร้อมมองมาที่เธอ เทเลอร์ถอนหายใจสีหน้าดูโล่งอกที่ในที่สุดเธอก็มาทัน
"แคนดิซ"เทเลอร์เอ่ยเบาๆแล้วโผตัวเข้ากอดอีกฝ่ายทันที
"คอนเสิตร์สนุกมากเลยนะ"แคนดิซกอดตอบพร้อมบอกอีกฝ่ายเบาๆเช่นเดียวกัน
"คะ..คุณมาได้ยังไง แล้ว..ทำไมถึงมาอยู่ตรงนี้"หลังจากกอดอีกคนอยู่พักใหญ่ๆเทเลอร์ก็รีบผละตัวออกพร้อมสีหน้าอายๆแล้วถาม
เธอรู้สึกเขินไม่รู้ว่าอีกฝ่ายจะคิดอย่างไรที่จู่ๆเธอก็โผตัวเข้าไปกอดแบบนั้น
"ก็...อยากมาดูคุณเล่นคอนเสิตร์แบบนี้ซักครั้งนานแล้วล่ะ อีกอย่างชั้น...อยากเจอคุณด้วย"แคนดิซบอกตรงๆ
"ยะ..อยากเจอชั้น"เทเลอร์ทวนคำพร้อมใบหน้าที่เริ่มแดงขึ้นมากกว่าเดิม
"ใช่....ก็อยู่ๆคุณเล่นขาดการติดต่อไปเลยนี่...ชั้นก็เลยต้องมาหาคุณด้วยตัวเอง"แคนดิซว่าพร้อมยิ้มให้
"คือว่า....เอ่อ..."คำตอบของนางแบบคนดังทำเอานักร้องของเราถึงกับไปไม่ถูก เธอไม่รู้จะให้คำตอบอีกคนว่าอย่างไรดี
"แคนดิซ....ต๊ายยยมาได้ยังไง"ขณะที่เทเลอร์ยังหาคำอธิบายให้นางแบบคนดังไม่ได้ ก็ได้ยินเสียงระฆังช่วยชีวิตมาจากผจกส่วนตัวของเธอเสียก่อน
"สวัสดีค่ะ"แคนดิซหันไปยิ้มให้เขา
"เข้ามาก่อนสิ หนาวจะตายมาคุยกันข้างใน"เขารีบบอกพร้อมดึงมือทั้งแคนดิซและเทเลอร์ให้เข้าไปด้านในพร้อมกัน ระหว่างเดินกลับไปที่ห้องแต่งตัวของเทเลอร์เขาก็ชวนแคนดิซคุยไปเรื่อยๆ ส่วนนักร้องดังของเราก็คงยังนึกข้อแก้ตัว? ให้แคนดิซไม่ได้ เจ้าตัวจึงได้แต่เดินตามหลังทั้งสองคนไปเงียบๆ
"เดินทางเหนื่อยมั้ย..แหมน่าจะบอกกันก่อนจะได้ส่งตั๋วVIP ไปให้ "
"ไม่เป็นไรหรอกค่ะ"แคนดิซยิ้มแล้วหันมามองคนที่เดินตามอยู่ด้านหลังเงียบๆ
"งั้นก็คุยกันไปก่อนนะ ขอไปดูพวกสต๊าฟข้างนอกก่อน"ดูท่าแล้วแคนดิซคงมีเรื่องจะคุยกับเทเลอร์เแน่ๆ เจ้าตัวจุึงรีบขอตัวทันทีที่มาส่งทั้งสองสาวถึงหน้าประตูห้อง
"ค่ะ"แคนดิซพยักหน้าแล้วเดินนำเทเลอร์เข้าไปในห้องพัก
"ดอกไม้เยอะแยะเลย"แคนดิซมองดูช่อดอกไม้พร้อมกองของขวัญและจดหมายจากแฟนเพลงมากมายที่กองอยู่มุมห้องหนึ่ง
"ขะ..ขอบคุณสำหรับดอกไม้นะ"เทเลอร์เอ่ยบอกอีกคน
"อือ คุณชอบมั้ย"แคนดิซมองตาอีกคนพร้อมถาม
"อะ..อืม..ชอบสิ"เทเลอร์ถอยออกห่างเมื่ออีกฝ่ายขยับเดินเข้ามาใกล้มากขึ้น
"คือว่า..เรื่องที่ชั้นไม่ได้ติดต่อคุณ..เอ่อ"เทเลอร์ยังนึกไม่ออกจริงๆว่าจะบอกแคนดิซอย่างไรดี จะให้บอกไปตรงๆว่าเธอไม่พอใจที่เห็นข่าวในหน้านสพน่ะเหรอ บ้าไปแล้ว ถ้าจะทำแบบนั้น เทเลอร์นึก
"ไม่เป็นไรหรอก ชั้นรู้ว่าคุณยุ่งจนไม่มีเวลาติดต่อมา ชั้นเป็นห่วงแต่แค่เห็นว่าคุณโอเคไม่เป็นอะไร แค่นี้ชั้นก้ดีใจแล้ว"แคนดิซบอก แต่นั้นกลับยิ่งทำให้เทเลอร์รู้สึกผิดมากขึ้น แต่เธอก็ไม่สามารถจะบอกความรู้สึกที่มีให้อีกฝ่ายรับรู้ได้ เธอจึงทำได้เพียงแค่พยักหน้าและยิ้มให้เท่านั้น
"แล้วคุณจะกลับเมื่อไรเหรอ"เทเลอร์ถามกลับบ้าง
"พรุ่งนี้"แคนดิซตอบ
"พรุ่งนี้..."เทเลอร์ทวนคำเสียงเบาลง
"ทำไมเหรอ คุณไม่อยากให้ชั้นกลับ?"แคนดิซขยับตัวเข้ามานั่งใกล้ๆเทเลอร์พร้อมกระซิบถาม
"มะ..ไม่นะ ก็..ก็..กลัวว่าเดี๋ยวแฟนคุณจะเป็นห่วง ก็ดีแล้วล่ะ"เทเลอร์ถอยออกห่างแล้วรีบบอกอีกคน
"ทำไมต้องห่วงล่ะ ปกติชั้นก็ต้องเดินทางไปไหนมาไหนบ่อยๆอยู่แล้ว อีแวนซ์เค้ารู้ดี"แคนดิซตอบหน้าซื่อ
"เหรอ..นั่นสินะ"เทเลอร์หน้าสลดลงแต่ก็รีบเปลี่ยนสีหน้าพร้อมเปลี่ยนเรื่องคุย อย่างน้อยๆเวลานี้เธอก็มีแคนดิซอยู่ใกล้ๆ แม้จะเป็นเพียงแค่ช่วงเวลาสั้นๆก็ตามที ทั้งสองคนใช้เวลาที่มีอยู่ไม่มากด้วยกันที่ร้านอาหารแห่งหนึ่งที่ผจกของเทเลอร์เตรียมไว้ให้เพียงแค่ทั้งสองคนเท่านั้น เทเลอร์เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างที่ไม่ได้ติดต่อกันให้แคนดิซฟัง แคนดิซฟังไปก็อมยิ้มไป
ในบ้างครั้งเธอก็รู้สึกว่าเทเลอร์มีความหมายกับเธอมากกว่าแค่เพียงเพื่อน แต่เจ้าตัวก็ไม่อาจจะคิดเกินเลยไปกว่านั้นได้ และที่สำคัญเธอเองก็มีแฟนอยู่
แล้วทั้งคน แต่เมื่อยิ่งได้ใกล้ชิดกับคนที่นั่งอยู่ตรงหน้าเธอในตอนนี้มากเท่าไร ใจของเจ้าตัวก็กลับเต้นแรงขึ้นทุกครั้ง เธอไม่อยากจะจากคนตรงหน้านี้ไป
ไหนเลยจริงๆ
"ขอบคุณนะ.."เทเลอร์เอ่ยเบาๆ
"เรื่องอะไรเหรอ"
"ก็ที่มาหาชั้นถึงที่นี่ มาดูคอนเสิรต์ของชั้น แล้วก็..."เทเลอร์มองริมฝีปากของอีกฝ่ายใจของเธอเริ่มเต้นแรงขึ้นๆ
"แล้วก็..."แคนดิซถามกลับ
"เอ่อ...เปล่าๆไม่มีอะไร"เทเลอร์หน้าแดงรีบบอกปฎิเสธ ต่างฝ่ายต่างแอบมองอีกคนเป็นพักๆจนถึงเวลาที่ทั้งสองสาวต้องเอ่ยคำอำลา
"ขอบคุณสำหรับอาหารนะ"แคนดิซเอ่ยขอบคุณ
"ด้วยความยินดี"เทเลอร์ตอบ ทั้งสองคนกอดลากัน และต่างคิดว่าจะดีแค่ไหนหากหยุดเวลาไว้เพียงแค่เท่านี้
" แล้วเจอกันนะ"แคนดิซเอ่ยลาอีกคนพร้อมเจื่อนยิ้มให้
"แล้วเจอกัน"เทเลอร์โบกมือลานางแบบคนดัง แล้วหันหลังขึ้นรถของสต๊าฟที่จอดรออยู่ไปเช่นเดียวกับแคนดิซที่ขึ้นรถแท๊กซี่เพื่อกลับไปยังโรงแรมที่พัก
---------------------------------------------------------------------------------------
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น