"แคนดิซ...แคน..ดิซ"เสียงสต๊าฟตะโกนเรียกเสียงดังทำให้ตัวคนที่กำลังเหม่อนึกถึงคนไกลสะดุ้ง
"เหม่ออะไร มีสมาธิหน่อย"หนึ่งในสต๊าฟตำหนิเธอ แคนดิซได้แต่เจื่อนยิ้มให้แล้วพยายามจะตั้งสมาธิอยู่กับการถ่ายแบบที่กำลังทำอยู่ แม้ว่าหลังจากจบงานคอนเสิตร์วันนั้นแล้ว เทเลอร์จะกลับมาเป็นเหมือนเดิม นั่นคือโทรหาเธอทุกครั้้งที่สามารถทำได้ แค่แคนดิซกลับรู้สึกยังไม่พอใจราวกับขาดอะไรบางอย่างไปเธอต้องการมากกว่านั้น ใจของนางแบบดังเริ่มเต้นแรงทุกครั้งเมื่อได้ยินเสียงโทรศัทพ์จากแดนไกล แล้วก็ได้แต่เฝ้ารอในทุกๆวันว่าวันนี้เทเลอร์จะโทรหาเธอหรือเปล่า จะมีเรื่องอะไรมาเล่าให้เธอฟังอีก
แต่ด้วยความที่เธอเองก้เป็นนางแบบชั้นแนวหน้า แน่นอนว่างานที่มีอยู่ก็ทำให้เจ้าตัวต้องวิ่งวุ่นตลอดเวลาเช่นเดียวกัน ตารางงานที่แน่นเอียดจนแทบจะขยับตัวไปไหนไม่ได้ ยิ่งถ้าช่วงไหนที่งานเธอยุ่งจริงๆ ยุ่งจนไม่สามารถจะรับโทรศัพท์ได้ แม้เพียงช่วงเวลาพักสั้นๆแค่ 2-3นาทีเธอก็จะต้องคว้าเครื่องมือสื่อสารขึ้นมาส่งข้อความถึงนักร้องคนดังทันที ยิ่งเวลาผ่านไปนานเท่าไรเธอกลับยิ่งอยากเจอเทเลอร์มากเท่านั้น
"เทเลอร์ แคนดิซโทรมา"ผจกส่วนตัวของเธอส่งโทรศัทพ์ให้นักร้องคนดังที่กำลังแต่งหน้าเตรียมจะถ่ายปกให้กับนิตยสารวัยรุ่นฉบับหนึ่ง "ขะ..ขอเวลาแป๊บนะคะ"เทเลอร์บอกช่างแต่งหน้า เจ้าตัวยิ้มแก้มแทบปริเมื่อรู้ว่าใครโทรมาหา
"เป็นไงมั่ง ทำอะไรอยู่"เสียงที่คุ้นเคยของแคนดิซทำให้เทเลอร์ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่
"กำลังจะถ่ายปกหนังสือ"เทเลอร์ตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูก็ต้องรู้ว่าเจ้าตัวตื่นเต้นดีใจขนาดไหน
"เหรอ ของอะไรล่ะแล้วจะวางแผงเมื่อไร"แคนดิซใคร่รู้ขึ้นมาทันทีเธอรีบถาม
"อีกราวๆสองอาทิตย์ ของXXXX น่ะทำไมเหรอ"เทเลอร์แจง
"ชั้นจะได้ไปเฝ้าแผงหนังสือซื้อมาเก็บไว้ซักเล่มไง"แคนดิซแกล้งแซว
"ขนาดนั้นเลย...เอางี้อยากได้ลายเซ็นต์ด้วยมั้ยล่ะ? เดี๋ยวถ้าพิมพ์เสร็จเรียบร้อยออกจากโรงพิมพ์แล้วชั้นจะขอเล่มแรกมาแล้วเซ็นชื่อส่งไปให้เลย"เทเลอร์หัวเราะขณะบอกอีกคน
"ก็ดีนะ แต่ถ้าจะให้ดีกว่านี้ ต้องเอามาให้ด้วยตัวเองสิ"แคนดิซยิ้มอายๆแล้วตอบไป
".....เอ่อ...."เทเลอร์อายจนหน้าแดงเพราะคำพูดของแคนดิซ เจ้าตัวเขินจนไม่รู้จะว่าอย่างไรดี
"...ชั้นล้อเล่นน่า..ไม่ต้องหรอก"เมื่อนึกได้ว่าตัวเองพูดอะไรออกไปแคนดิซก็รีบหัวเราะกลบเกลื่อนความอายพร้อมแก้ตัวทันที
"เหรอ....อืม...แค่นี้ก่อนนะ สต๊าฟเรียกแล้ว"เทเลอร์บอกแคนดิซแล้วตัดสายไป แคนดิซไม่สบายใจที่ได้ยินน้ำเสียงของเทเลอร์ที่ฟังดูเศร้าๆแต่ก็ยังไม่ทันได้ทำอะไร เธอก็ถูกทีมงานเรียกตัวไปเข้าฉากเพื่อถ่ายแบบเช่นเดียวกัน กว่าจะได้พักก็เป็นเวลาดึกมากแล้ว
นางแบบของเรากำลังนั่งหมดแรงอยู่ที่โซฟาตัวใหญ่ของโรงแรม สายตาของเจ้าตัวเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่าง พลางคิดว่าถ้ามีเวลาหยุดพักเพียงซักวันสองวันเธอจะรีบบินไปหาเทเลอร์เดี๋ยวนี้เลย แต่นั่นก็เป็นเพียงแค่ความคิดที่ไม่มีทางเป็นไปได้เพราะพรุ่งนี้เธอมีถ่ายแบบในสตูดิโอแต่เช้า แค่นึกแคนดิซก็ถึงกับถออนหายใจ
"เป็นอะไรไปครับ ถอนหายใจใหญ่เลย"อีแวนซ์แฟนหนุ่มของเธอเดินเข้ามาในห้องพร้อมแก้วกาแฟอุ่นๆ อากาศภายนอกค่อยๆหนาวเย็นขึ้นและคืนนี้ดูท่าว่าหิมะน่าจะตกหนัก แคนดิซถูมือทั้งสองข้างเข้าหากันพร้อมรับแก้วกาแฟมาจากชายหนุ่ม เขายิ้มให้เธอแล้วนั่งลงใกล้ๆกอดเธอไว้และจุมพิตเบาๆที่หน้าผาก
"คิดอะไรนิดหน่อยค่ะ"นางแบบคนดังตอบเบาๆแล้วมองออกไปด้านนอกอีกครั้ง
"พรุ่งนี้คุณมีงานแต่เช้าเลยใช่มั้ยครับ ให้ผมไปส่งมั้ย"เขาขันอาสา
"ไปส่ง..? คืนนี้คุณจะค้างที่นี่เหรอคะ"แคนดิซถาม
"ครับ ทำไมล่ะ ไม่สะดวกเหรอ"เขาอมยิ้มให้เธอแล้วกอดกระชับโอบรอบเอวอีกคนไว้ด้วยมือที่แข็งแรง อีแวนซ์ค่อยๆโน้มใบหน้าเข้าหาอีกคนและกำลังจะจุมพิตเธอ จะแปลกก็ตรงที่ว่าแฟนสาวของเขากลับฝืนตัวไว้แล้วลุกขึ้นเสียดื้อๆปล่อยให้คนที่กำลังอยู่ในอารมณ์หวานแปลกใจ ขมวดคิ้วเข้าหากัน
"เอ่อ..คือพรุ่งนี้ชั้นมีงานเช้าจริงๆ ขอพักผ่อนเลยดีกว่าคะ ขอโทษด้วยนะที่คงจะให้คุณค้างด้วยไม่ได้"แคนดิซยิ้มเก้อๆมองท่าทีของเขา อีแวนซ์ถึงแม้จะแปลกใจที่แฟนสาวของเขาพักหลังๆนี้มีท่าทีดูแปลกไป แต่เขาก็ไม่คิดอะไรมาก อีแวนซ์ยิ้มให้แฟนสาวแล้วกล่าวคำอำลา นางแบบคนดังเดินไปส่งที่ประตูห้อง เขาหันมามองหน้าเธอและกำลังจะจูบลาที่ริมฝีปากแต่แคนดิซกลับเบือนหน้าหลบทำให้ริมฝีปากของเขาสัมผัสโดนที่แก้มของอีกคนเท่านั้น
"ฝันดีค่ะ"แคนดิซบอก
"ฝะ..ฝันดีครับ"อีแวนซ์ว่าแล้วเดินออกจากห้องไปทันทีที่ปิดประตูห้องลงนางแบบคนดังก็รีบพุ่งตัวไปหาโทรศัพท์มือถือทันทีและแน่นอนว่าคนที่เธอโทรหาจะเป็นใครไปเสียไม่ได้นอกจากเทเลอร์ สวิฟ ซุปเปอร์สตาร์สาวนักร้องคนดังนั่นเอง
ระยะเวลาผ่านล่วงเลยไปอีกหลายสัปดาห์ ตารางทัวร์คอนเสิตร์ของเทเลอร์ก็เริ่มผ่อนปลนลง เหลืออีกเพียงประเทศเดียวเท่านั้น แล้วการทัวร์ที่แสนยาวนานของเธอก็จะจบสิ้นลงเสียที เทเลอร์ตื่นมาขึ้นมาพร้อมกับอากาศที่เริ่มจะอุ่นขึ้นแล้ว เหลือเพียงร่องรอยของความหนาวเย็นและหิมะที่กำลังจะละลายหายไปหมด เจ้าตัวสูดอากาศยามเช้าเข้าปอดลึก เธอจะทำอะไรดีนะ เวลาว่างหยุดพักระหว่างทัวร์ที่มีก็ไม่เพียงพอจะให้เธอเดินทางไปไหนไกลๆได้ ทั้งๆที่ใจจริงเจ้าตัวก็เคยคิดจะเดินทางไกลๆ แน่นอนว่าสถานที่แห่งนั้นต้องมีนางแบบคนดังอยู่ด้วยนั่นเอง แต่เธอก็โดนผจกส่วนตัวปรามขึ้นเสียก่อนว่า จะไปทำอะไร เหตุผลล่ะ แล้วจะจัดการยังไงกับพวกนักข่าวที่แน่นอนว่าคงจะตามเธอเป็นขโยงแน่ๆ ดังนั้นสิ่งที่เธอทำได้จึงมีเพียงโทรหาอีกฝ่ายและนั่งคิดถึงเท่านั้น
"อยู่ไหนเหรอ"เทเลอร์กรอกคำถามผ่านลงไปในโทรศัทพ์ขณะที่เธอกำลังเลือกรองเท้าคู่ใหม่อยู่ในช็อปหรูกลางห้างดัง
"ฮาวายน่ะ"แคนดิซตอบ
"น่าอิจฉาจัง อากาศดีมั้ย"เทเลอร์ถามต่อ
"ดีสุดๆเลย อยากให้คุณมาด้วยกันจัง"แคนดิซว่า
"จริงอะ"เทเลอร์อมยิ้มถามกลับ
"จริงสิ อยากให้คุณมาเห็นด้วยตัวเองเลยล่ะ ชั้นเชื่อนะว่าบรรยากาศแบบนี้คุณต้องแต่งเพลงใหม่ได้เยอะแน่ะๆ"แคนดิซว่า
"ขนาดนั้นเลยเหรอ"เทเลอร์หัวเราะแล้วชี้มือบอกพนักงานขายในร้านว่าเธอต้องการรองเท้าคู่ใดบ้าง
ทั้งสองคนคุยกันอยู่ซักพักแคนดิซก็ต้องวางสายไปเพราะเจ้าตัวต้องเตรียมตัวถ่ายแฟชั่นต่อ ส่วนเทเลอร์ก็ยิ้มแป้น นอกจากจะได้รองเท้าถูกใจมาหลายคู่ยังได้คุยกับคนที่ตัวเองถูกใจด้วย
"หุบๆหน่อยก็ได้ย่ะ ยิ้มอยู่นั้นล่ะเดี๋ยวนักข่าวก็ไปนั่งเทียนเขียนอีกว่าเธอไปปิ๊งปั๊งใครเข้าอีกหรอก"ผจกเตือนนักร้องดังที่ท่าทางดูมีความสุขเกินไปหน่อย
"ช่างสิ...จะเขียนไงก็เชิญ..ก็มันเรื่องจริง"เทเลอร์หัวเราะคิกคักแล้วเดินขึ้นรถที่จอดรออยู่ไป
"หล่อนนิ เบาๆไม่ได้หรือไงย่ะ"เขาดุเธอแต่ก็ส่ายหน้ายิ้มขำไปด้วย
หลังจบคอนเสิตร์สุดท้ายของปีนี้เทเลอร์ก็เหลืองานใหญ่ๆอีกไม่กี่ชิ้นและหนึ่งในนั้นคืองานของVsที่เจ้าตัวก็เฝ้ารอจะให้มันมาถึงไวไวไม่ใช่เพราะว่าอยากทำงานแต่เพราะ ใครบางคนที่เธอจะได้เจอต่างหาก
เทเลอร์ใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่ที่โรงแรมที่พัก เธอไม่ค่อยอยากจะออกไปไหนเท่าไรในตอนนี้ แน่นอนว่าสิ่งที่ทำให้เธอสนใจได้มากกว่าการแต่งเพลง ซึ่งปกติเทเลอร์จะคลุกอยู่กับมันทั้งวันนั้นก็คือการได้พูดคุยการนางแบบคนดังนั่นเอง เทเลอร์กำลังดูรูปถ่ายของนางแบบดังที่ส่งมาให้เธอดู เจ้าตัวยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ เมื่อแคนดิซถ่ายรูปตัวเองพร้อมโชว์นิตยสารเล่มที่เทเลอร์ขึ้นปกมาให้เจ้าตัวดู เทเลอร์ยิ้มแก้มแทบปริ ยิ่งเมื่อแคนดิซบอกว่าชอบรูปที่เธอถ่ายด้วยแล้วนั้นเจ้าตัวก็ดีใจตัวแทบจะลอยได้เลยทีเดียว
สุดสัปดาห์นี้เทเลอร์เหลือเพียงแค่งานเลี้ยงขอบคุณบรรดาสปอนเซอร์และเหล่าสต๊าฟที่ทำงานด้วย ก็เป็นอันเสร็จสิ้นงานทัวร์คอนเสิตร์ของเธออย่างเป็นทางการ นักร้องคนดังรู้สึกโล่งอกที่อีกไม่นานจะได้พักเสียที เช้านี้ก็อีกเช่นเคย เจ้าตัวตื่นมาพร้อมอากาศสดใสยามเช้า และกำลังคิดว่าวันนี้เธอจะทำอะไรดี แต่ยังไม่ทันจะคิดอะไร เสียงของผจกส่วนตัวของเธอก้แผดลั่นพร้อมวิ่งตาลีตาเหลือกเข้ามาหาเธอถึงในห้อง
"ปะ..เป้นอะไรเจ๊"เทเลอร์ตกใจตามเขาไปด้วยอีกคน
"เห็นหรือยัง...เห็นข่าวนี้ยัง"เขาว่าพลางรีบส่งนสพฉบับเช้าให้เทเลอร์ดูด้วยตาตัวเอง
"รักร้าว...นางแบบดังประกาศเลิกแฟนหนุ่มสายฟ้าแล่บ"
และแน่นอนว่าไม่ใช่เพียงแต่ผจกส่วนตัวของเทเลอร์ที่ตกใจ เจ้าตัวเองเมื่อได้อ่านข่าวก็ตกใจเช่นเดียวกัน
"แคนดิซบอกหล่อนเรื่องนี้บ้างหรือเปล่า เห็นคุยกันเกือบทุกวัน" เทเลอร์ขมวดคิ้ม เธอส่ายหน้าทันที
"ไม่เลย แคนดิซไม่เคยพูดถึงเลย"เทเลอร์บอกเขา
"ชั้นหวังว่าคงไม่ใช่เพราะหล่อนหรอกนะ ที่ทำให้เค้าเลิกกัน"ผจกส่วนตัวของเธอหันมามองพร้อมตั้งข้อสงสัย
"จะเป็นไปได้ยังไง...แคนดิซยังไม่รู้เลยว่า..ชั้นชอบ..."เทเลอร์ทำหน้าแหยๆมองเขา
"ว่าอะไรนะ!...ต๊ายยอย่ามาอำชั้นซะให้ยากเลยจะเป็นไปได้ยังไง เห็นคุยกันกระหนุงกระหนิงกันแทบทุกวัน"เขามองค้อนเธอด้วยสายตาที่ไม่เชื่อ
"จริงๆ..ชั้นไม่เคยบอกแคนดิซเลยว่าชั้นชอบเค้า...แบบนั้น"เทเลอร์บอกเขาอายๆ
"อะไรของหล่อนเนี่ย... ไอ้เราก็นึกว่าเรียบร้อยกันไปแล้ว เห้ออารมณ์เสีย"พูดจบเขาก็สะบัดสะบิ้งเดินออกจากห้องไป เทเลอร์รีบคว้ามือถือขึ้นมาโทรหาแคนดิซทันที รออยู่ไม่นานอีกฝ่ายก็รับสาย
"เทเลอร์"ปลายสายเอ่ยเรียกชื่อเธอแต่ฟังแล้ว เทเลอร์รู้ได้ทันทีว่าแคนดิซกำลังรู้สึกแย่
"เป็นอะไรมากหรือเปล่า..ชั้นเอ่อ..เพิ่งได้เห็นข่าวใน นสพ"เทเลอร์อ้ำอึ้งไม่รู้ว่าจะพูดเรื่องดีมั้ย
"เหรอ...เขียนว่าอะไรบ้างล่ะ"แคนดิซพยายามจะฝืนทำน้ำเสียงให้เป็นปกติ
"ก็...เรื่องที่คุณเอ่อ...."เทเลอร์ไม่กล้าจะพูดต่อ
"เลิกกับอีแวนซ์?"แคนดิซต่อประโยคให้อีกฝ่าย
"คุณโอเคมั้ย ไหวหรือเปล่า"เทเลอร์รีบถามด้วยความเป็นห่วง ถ้าไม่ติดว่าเย็นนี้มีงานเลี้ยงใหญ่ เธอจะรีบไปหาแคนดิซตอนนี้ทันที
"จะให้ชั้นพูดอะไรล่ะ จะให้บอกว่าไม่เป็นไรมันก็ไม่ใช่ แต่แปลกนะชั้นกลับ..ไม่รู้สึกเสียใจเท่าไรเลย"แคนดิซตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงที่เหมือนสมน้ำหน้าตัวเอง
"แคนดิซ..."เทเลอร์สงสารอีกคนจับใจ
"ชั้น...ชั้นไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ความรู้สึกกับอีแวนซ์..มันไม่เหมือนเดิม..มันแปลกไป คุณรู้มั้ยชั้น...คิดถึงแต่คุณ อยากเจอคุณอยากคุยกับคุณอยากให้คุณอยู่ใกล้ๆ..ตอนนี้"แคนดิซพูดไปสะอื้นไป เทเลอร์รู้ได้ทันทีว่าอีกคนกำลังร้องไห้ แต่เธอกลับช่้วยอะไรไม่ได้เลยนอกจากรับฟังในสิ่งที่อีกคนกำลังระบายออกมา
"ขอโทษนะที่มันอาจจะฟังดูแปลกๆ...แต่ชั้น...ชอบคุณ ชอบในแบบที่ไม่รู้ว่าถ้าคุณรู้ คุณจะรับได้หรือเปล่า...แต่ชั้นทนฝืนความรู้สึกตัวเองไม่ได้อีกแล้ว ชั้นชอบคุณนะเทเลอร์"นางแบบคนดังระบายสิ่งที่อัดอั้นอยู่ภายในใจให้อีกฝ่ายได้รับรู้ว่าเธอรู้สึกอย่างไร
เทเลอร์อึ้งไป แน่นอนว่าคำตอบที่ได้รับทำเอาเจ้าตัวถึงกับตะลึง ไม่นึกไม่ฝันว่าสิ่งที่เธอคิดมาตลอดจะตรงกับใจของอีกฝ่าย เจ้าตัวพูดไม่ออกไม่รู้จะทำอย่างไร จะตอบรับเลยตอนนี้ มันจะดีหรือเปล่า แล้วอีแวนซ์ล่ะ ถ้ารู้ความจริงเขาจะรู้สึกอย่างไร คำถามมากมายผุดขึ้นมาให้ความคิดของเทเลอร์ เจ้าตัวไม่รู้จะทำอย่างไร จึงทำได้เพียงแค่บอกอีกคนว่า ไว้เจอกันในงานvsค่อยคุยกันนะ แล้วเธอก็วางสายไปเองเอาดื้อๆ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น